สโมสรฟุตบอลเอฟเวอร์ตัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

Everton Football Club

ชื่อเต็ม

Everton Football Club

ฉายา

The Toffees, The Blues

ก่อตั้ง

ค.ศ. 1878

สนาม

กูดิสันพาร์ค
ลิเวอร์พูล

ความจุ

40,260 คน

ประธาน

บิลล์ เคนไรต์

ผู้จัดการ

เดวิด มอยส์

ลีก

เอฟเอ พรีเมียร์ลีก

2006-07

พรีเมียร์ลีก อันดับที่ 6





ชุดทีมเหย้า





ชุดทีมเยือน

เวย์น รูนีย์ เมื่อครั้งอยู่กับเอฟเวอร์ตัน

สโมสรฟุตบอลเอฟเวอร์ตัน เป็นสโมสรฟุตบอลหนึ่งในเมืองลิเวอร์พูล ก่อตั้งเมื่อ ค.ศ. 1878 เป็นสโมสรที่มีประวัติอันยาวนานมากที่สุดสโมสรหนึ่งในอังกฤษ ลงเล่นลีกสูงสุดถึง 103 ฤดูกาล (จาก 107 ฤดูกาล) และเคยชนะด้วยคะแนนมากที่สุดในลีกสูงสุดของประเทศ

เอฟเวอร์ตันเป็นคู่ปรับร่วมเมืองของสโมสรฟุตบอลลิเวอร์พูล สนามประจำทีมเอฟเวอร์ตันชื่อ กูดิสัน พาร์ค ซึ่งห่างจากสนามของลิเวอร์พูลเพียงแค่สวนสาธารณะกั้น แฟนบอลชาวไทยตั้งฉายาให้ว่า ท็อฟฟี่สีน้ำเงิน ปัจจุบันอยู่ภายใต้การทำทีมของเดวิด มอยส์

เนื้อหา

1 ประวัติสโมสร
2 ผู้เล่นชุดใหญ่ของ Everton
- 2.1 หมายเหตุ
3 สตาฟฟ์โค้ชประจำสโมสร
4 ทำเนียบผู้จัดการทีมเอฟเวอร์ตัน
5 นักเตะยอดเยี่ยมตลอดกาลของเอฟเวอร์ตัน
- 5.1 ดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาล
6 ทำเนียบนักเตะระดับตำนานของทีม
7 เกียรติประวัติ
8 แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้] ประวัติสโมสร

สโมสรฟุตบอลเอฟเวอร์ตันเป็นสโมสรฟุตบอลที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของประเทศอังกฤษ ก่อตั้งขึ้นในปี 1878 โดยใช้ชื่อว่า เซนต์โดมิงโก เอฟซี ตามชื่อโบสถ์แห่งหนึ่งในเมืองลิเวอร์พูล และเปลี่ยนชื่อเป็น เอฟเวอร์ตัน เอฟซี ในปี 1884 และใช้สนามแอนฟิลด์ โรด เป็นสนามเหย้า โดยมี จอห์น โฮลดิง ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกเทศมนตรีเมืองลิเวอร์พูลและสมาชิกสภาผู้แทนพรรคอนุรักษ์นิยม เป็นประธานสโมสร

เอฟเวอร์ตัน คว้าแชมป์แรกได้ในฤดูกาล 1890-1891 ซึ่งในปีนั้น "ทอฟฟี่สีน้ำเงิน" มีชุดทีมเป็นเสื้อสีชมพูอ่อน กางเกงสีฟ้า ถุงเท้าสีฟ้า และต่อมากลุ่มแฟนบอล เอฟเวอร์ตัน ได้เรียกร้องให้ใช้เสื้อสีน้ำเงิน กางเกงสีขาว ถุงเท้าสีขาว เป็นชุดประจำสโมสรมาจนถึงปัจจุบัน

เมื่อวันที่ 15 มี.ค.1892 ผู้บริหารสโมสรได้ตัดสินใจปลด จอห์น โฮลดิง ออกจากตำแหน่งและได้ย้ายทีมเอฟเวอร์ตันไปยังฝั่งตะวันตกของ สแตนลีย์ ปาร์ค ซึ่งในสมัยนั้นเรียกพ้นที่บริเวณนั้นว่า กรีน เมอร์ ต่อมาสนามแห่งนั้นถูกเรียกชื่อตามถนน เป็น กูดิสัน ปาร์ค จนถึงปัจจุบัน

ในฤดูกาล 1893-1894 แจ็ค เซาธ์เวิร์ธ เป็นดาวยิงสูงสุดของลีกอังกฤษ ด้วยจำนวน 27 ประตู ซึ่งอดีตนักเตะ แบล็คเบิร์น โรเวอร์ รายนี้ถือเป็นดาวซัลโวสูงสุดรายแรกของเอฟเวอร์ตัน

ฤดูกาล 1927-1928 (หลังสงครามโลกครั้งที่ 1)เอฟเวอร์ตัน ได้สร้างสถิติที่ไม่มีใครลบได้จนถึงปัจจุบัน เมื่อ ดิกซี ดีน กองหน้าชาวอังกฤษ ผลิตสกอร์ให้กับสโมสรได้ถึง 60 ประตูในหนี่งฤดูกาล และเป็นสถิติการทำประตูในหนึ่งฤดูกาลที่มากที่สุดในลีกอังกฤษ

เอฟเวอร์ตัน เริ่มต้นยุคใหม่ในปี 1961 (หลังสงครามโลกครั้งที่ 2)เมื่อได้จอห์น มัวส์ มหาเศรษฐีชาวเมืองลิเวอร์พูล ที่เป็นเจ้าของกิจการลิต เติลวูด พูล และ ธุรกิจการส่งของทางอากาศ เป็นประธานสโมสร โดยมี แฮร์รี แคทเทอร์ริค เป็นผู้จัดการทีม ซึ่ง เอฟเวอร์ตัน ยุคนั้นมี โฮเวิร์ด เคนดัลล์, อลัน บอลล์ และ โคลิน ฮาร์วีย์ เป็นกำลังสำคัญซึ่งทั้ง 3 พาทีมครองแชมป์ลีกสูงสุดของอังกฤษได้อีกครั้งในฤดูกาล 1962-1963 ก่อนที่ แฮร์รี แคตเทอร์ริค จะลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการทีมเนื่องจากมีปัญหาด้านสุขภาพ

หลังจากนั้น บิลลี บิงแฮม ได้ทำหน้าที่ผู้จัดการทีมแทน แคตเทอร์ริค แต่เอฟเวอร์ตัน ก็ไม่เคยคว้าแชมป์ได้เลยตลอดระยะเวลา 3 ปีที่คุมทีม จนในที่สุดบอร์ดบริหารได้ตัดสินใจปลด บิงแฮม ออกจากตำแหน่ง และแต่งตั้ง กอร์ดอน ลี มารับตำแหน่งแทน แต่ผลงานโดยรวมของ เอฟเวอร์ตัน ก็ไม่ดีขึ้นแต่งอย่างใด

ในช่วงทศวรรษที่ 1980-1990 เป็นการกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งของทีมสีน้ำเงิน เมื่อ ฟิลิป คาร์เตอร์ เข้ามารับตำแหน่งประธานสโมสร แทนที่จอห์น มัวร์ส และได้ดึง โฮเวิร์ด เคนดัลล์ เป็นผู้จัดการทีม โดยที่ เคนดัลล์ นำความสำเร็จมาสู่เอฟเวอร์ตันอีกครั้ง โดยพาทีมคว้าแชมป์ เอฟ เอ คัพ ในปี 1984 และสามารถเอาชนะลิเวอร์พูลในศึกแชริตี้ ชิลด์ ปีถัดมายังได้แชมป์ดิวิชั่น1 มาครอง ในปี 1984-1985 โดยทิ้งลิเวอร์พูลอันดับ 2 ถึง 13 แต้ม และคว้าแชมป์ยูโรเปี้ยนส์คัพวินเนอร์คัพมาครอง ด้วยการ ถล่มบาร์เยิร์น มิวนิค 3-1

ทศวรรษที่ 1990 เอฟเวอร์ตัน ได้มีการเปลี่ยนแปลงประธานสโมสรอีกครั้งโดยมี ปีเตอร์ จอห์นสัน เข้ามาบริหารงาน และได้มีการเปลี่ยนแปลงผู้จัดการทีมเป็น โจ รอยส์ , โคลิน ฮาร์วีย์ และ โฮเวิร์ด เคนดัลล์ ซึ่งทั้งหมดคือดีตนักเตะของทีมนั่นเอง แต่ผลงานของทีมก็ไม่ดีขึ้น ซึ่งตลอดระยะเวลาดังกล่าวทีมได้แชมป์ เอฟ เอ คัพ ในปี 1995 เท่านั้น

จนกระทั่งปี 1999 บิลล์ เคนไรท์ ได้เข้ามารับตำแหน่งประธานสโมสรและได้แต่งตั้ง วอลเตอร์ สมิธ เป็นผู้จัดการทีม จนถึงปี 2002 เอฟเวอร์ตัน ก็ได้ตัว เดวิด มอยส์ เป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ โดยในฤดูกาลแรก เดวิดมอยส์ พาเอฟเวอร์ตัน หนีตกชั้นได้สำเร็จโดยจบฤดูกาลด้วยอันดับที่ 15 ฤดูกาลต่อมาก็พาทีม สร้างผลงานอันสุดยอดโดยการ จบฤดูกาลด้วยอันดับ 7 แม้ว่าฤดูกาลต่อมานักเตะจะเล่นด้วยความรู้สึกเหมือนไร้หัวใจ จนเกือบตกชั้นโดยมีคะแนนอยุ่เหนือโซนตกชั้น เพียง 3 คะแนน และเริ่มฤดูกาล 2003-2004 โดยการสูญเสียดาวยิงที่เป็นความหวังของทีม อย่าง เวน รูนี่ย์ ไปให้แก่แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด แต่เดวิดมอยส์กลับสร้าง เซอร์ไพร์ ด้วยการพาทีมจบฤดูกาล ด้วยอันดับที่ 4 คว้า ตั๋วใบสุดท้าย ไปเล่น แชมเปียนลีกรอบคัดเลือก และสร้างความหวังให้แก่สาวกของเอฟเวอร์โตเนี่ยนทั้งปวง แต่ต้องผิดหวัง เมื่อไม่ผ่านรอบคัดเลือก แถมยัง กระเด็นตกรอบยูฟ่าคัพอีกด้วย และเป็นฤดูกาลที่น่าเจ็บ ปวด เมื่อพบว่า ฤดูกาล 2004 - 2005 นั้นไม่เป็นอย่างที่หวัง เพราะเอฟเวอร์ตันออกตัวได้อย่างย่ำแย่ โดยไม่เหลือเค้าทีมที่เคยคว่าอันดับ 4 เมื่อฤดูกาลก่อน จนมีเสียงวิพากวิจารณ์การทำงานของเดวิดมอยส์ และเสียงเรียกร้องจากแฟนบอลทั่วโลกให้ปลดมอยส์ออก แต่อย่างไรก็ตาม บร์อดบริหาร ยังคงไว้ใจให้เขาทำหน้าที่ผู้จัดการทีมต่อไป และ เดวิดมอยส์ก็ได้พิสูจน์ให้เห็นความสามารถที่แท้จริงของเขา เมื่อสามารถทำให้เอฟเวอร์ตัน จบฤดูกาล ได้ด้วยอันดับที่ 11 ฤดูกาล 2006-2007 เอฟเวอร์ตัน ยังคงมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตัวเองให้กลายเป็นทีมระดับต้นๆของอังกฤษ ภายใต้การทำทีมของเดวิดมอยส์ เขาเสาะหานักเตะฝีเท้าดีราคาถูกเข้ามาสู่ทีม อย่างไม่ขาดสาย และผลงานของเอฟเวอร์ตันดีวันดีคืน จนกระทั่ง สามารถ จบฤดูกาลด้วยอันดับที่ 6 คว่าโควต้าไปเล่น ยูฟ่าคัพได้สำเร็จ และ และเริ่มต้นฤดูกาลด้วยความร้อนแรง จนสร้างความหวังให้แก่สาวกเอฟเวอร์โตเนี่ยน ว่า ความยิ่งใหญ่กำลังจะกลับมา และทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยม ใน ถ้วย ยูฟ่า คัพ ด้วยการผ่านรอบแบ่งกลุ่ม ด้วยการเก็บ 12 คะแนนเต็ม เดวิด มอยส์ทำหน้าที่ผู้จัดการทีมได้อย่างยอดเยี่ยมมาจนถึงปัจจุบัน และกล้าประกาศตัวที่จะคว้าโควต้า ไปเล่น ฟุตบอล ยูฟ่า แชมเปียน ลีก โดยการจบฤดูกาลด้วยอันดับที่ 4 เป็นอย่างน้อย ซึ่ง พัฒนาการของทีมที่เห็นเป็นรูปธรรมนั้น ทำให้แฟนบอลเชื่อมั่นว่า เอฟเวอร์ตันกำลังเข้าสู่ยุครุ่งเรือง เมื่อเดวิด มอยส์ ส่งสัญญาณการคุมทีมระยะยาว โดยการคัดเลือกดาวรุ่งฝีเท้าดีเข้ามาเติมเต็มถิ่นกูดิสัน ปาร์กอย่างต่อเนื่อง ภายใต้วิสัยทัศน์ และสติปัญญาของเดวิดมอยส์ ที่ เน้นคุณภาพ ในราคาประหยัด ตามลักษณะนิสัยโดยทั่วไปของชาวสก๊อต นั่นทำให้ เอฟเวอร์ตันเป็นอีกทีมหนึ่งที่มีอนาคตสดใสทีเดียว

[แก้] ผู้เล่นชุดใหญ่ของ Everton

(ข้อมูลเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2550)

เบอร์	ตำแหน่ง	รายชื่อ
2	DF	โทนี ฮิบเบิร์ท
3	DF	เลย์ตัน เบนส์
4	DF	โจเซฟ โยโบ
5	DF	โจลีออน เลสคอตต์
6	MF	มิเกล อาร์เตต้า
7	MF	แอนดี้ ฟาน เดอร์ เมย์เด้
8	FW	แอนดี้ จอห์นสัน
10	MF	โทมัส กราเวเซ่น (on loan from Celtic)
12	GK	เอียน เทอร์เนอร์
14	FW	เจมส์ วอห์น
16	DF	ฟิล ยากิลก้า
17	MF	ทิม เคฮิลล์

เบอร์	ตำแหน่ง	รายชื่อ
18	MF	ฟิลลิป เนวิลล์ (กัปตัน)
19	DF	นูโน่ วาเลนเต้
20	MF	สตีเว่น พีน่าร์ (on loan from Borussia Dortmund)
21	MF	ลีออน ออสแมน
22	FW	ยาคูบู อเย็กบินี
24	GK	ทิม โฮเวิร์ด
25	MF	แอนเดอร์สัน ซิลวา เดอ ฟรังก้า
26	MF	ลี คาร์สลีย์
27	FW	ลูคัส ยุทเคียวิคซ์
28	FW	วิคเตอร์ อนิเชเบ
29	DF	แพทริก บอยล์
30	GK	จอห์น รัดดี้
31	MF	บจาร์นี่ วิดาร์สสัน
33	GK	สเตฟาน เวซเซลส์

[แก้] หมายเหตุ

ลูคัส ยุทเคียวิคซ์ เกิดที่เซาแธมป์ตัน จึงมีสัญชาติอังกฤษ แต่บรรพบุรุษมีเชื้อชาติโปแลนด์,ลิธัวเนียและสาธารณรัฐไอร์แลนด์ ทำให้สามารถเลือกที่จะลงเล่นให้กับทีมชาติตามบรรพบุรุษ และในปี 2007 ได้ลงสนามให้กับทีมชาติโปแลนด์ชุด U-19 ในเกมพบกับ สาธารณรัฐเช็กฯ จึงได้ใส่เชื้อชาติตามที่ได้เคยลงเตะให้กับทีมชาติที่ได้ลงเล่นด้วย

[แก้] สตาฟฟ์โค้ชประจำสโมสร

ประธานสโมสร - Bill Kenwright
รองประธานสโมสร - Jon Woods
หัวหน้าผู้บริหาร - Keith Wyness
ผู้จัดการทีม - David Moyes
ผู้ช่วยผู้จัดการทีม - Alan Irvine
ผู้ฝึกสอนทีมชุดใหญ่ - Jimmy Lumsden
ผู้ฝึกสอนผู้รักษาประตู - Chris Woods
สตาฟฟ์โค้ชผู้ฝึกสอน - Andy Holden
แพทย์ประจำสโมสร - Ian Irving
นักกายภาพบำบัด Mick Rathbone
หมอนวด - Jimmy Comer
เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลห้องแต่งตัว - Jimmy Martin
เจ้าหน้าที่ประสานงานนักฟุตบอล - Bill Ellaby

[แก้] ทำเนียบผู้จัดการทีมเอฟเวอร์ตัน

อันดับ	ชื่อ	ฤดูกาล	จำนวนเกม	เปอร์เซ็นต์คุมทีมชนะ
1	Theo Kelly	1939 - 1948	102	47
2	Cliff Briton	1948 - 1956	339	50
3	Ian Buchan	1956 - 1958	99	43
4	Johnny Carey	1958 - 1961	122	51
5	Harry Catterick	1961 - 1973	594	60
6	Billy Bingham	1973 - 1977	172	53
7	Steve Burtenshaw	1977 - 1977	1	50
8	Gordon Lee	1977 - 1981	234	55
9	Howard Kendall	1981 - 1987	338	66
10	Colin Harvey	1987 - 1990	174	57
11	Howard Kendall	1990 - 1993	122	51
12	Mike Walker	1994 - 1994	34	32
13	Joe Royle	1994 - 1997	119	55
14	Howard Kendall	1997 - 1998	42	42
15	Walter Smith	1998 - 2002	168	46
16	David Moyes	2002 - present	228	51

[แก้] นักเตะยอดเยี่ยมตลอดกาลของเอฟเวอร์ตัน

ดาวซัลโว 60 ประตูต่อ 1 ฤดูกาล

ผู้รักษาประตู - Neville Southall (1981-1997)
แบ็กซ้าย - Gary Stevens (1982-1989)
เซ็นเตอร์ฮาล์ฟ - Brian Labone (1958-1971)
เซ็นเตอร์ฮาล์ฟ - Kevin Ratcliffe (1980-1991)
แบ็กขวา - Ray Wilson (1964-1969)
ปีกขวา - Trevor Steven (1983-1990)
มิดฟิลด์ - Alan Ball (1966-1971)
มิดฟิลด์ - Peter Reid (1982-1989)
ปีกซ้าย - Kevin Sheedy (1982-1992)
กองหน้า William Ralph 'Dixie' Dean (1925-1937)
กองหน้า - Graeme Sharp (1980-1991)

[แก้] ดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาล

William Ralph Dean ลงสนามฤดูกาล 1920 - 1929 ลงเล่น 433 แมตช์ ทำได้ 383 ประตู

[แก้] ทำเนียบนักเตะระดับตำนานของทีม

อันดับ	ชื่อ	ฤดูกาลที่ร่วมทีม	จำนวนเกม	ประตู	ตำแหน่ง
1	Peter Reid	1982 - 1989	234	13	MF
2	Graeme Sharp	1979 - 1991	447	159	FW
3	Joe Royle	1966 - 1974	275	119	FW
4	Kevin Ratcliffe	1980 - 1991	461	2	CB
5	Ray Wilson	1964 - 1969	116	0	LB
6	Alan Ball	1966 - 1971	208	66	MF
7	Howard Kendall	1967 - 1974	229	21	MF
8	Dave Watson	1990 - 1999	524	28	CB
9	Neville Southall	1980 - 1989	751	0	GK
10	Bob Latchford	1970 - 1979	289	138	FW
11	Alex Young	1960 - 1969	273	87	FW
12	Dave Hickson	1950 - 1959	243	111	FW
13	Thomas George Jones	1940 - 1949	178	5	CB
14	Ted Sagar	1930 - 1939	499	0	GK
15	William Ralph Dean	1920 - 1929	433	383	FW
16	Sam Chedgzoy	1910 - 1919	300	36	MF
17	Jack Sharp	1900 - 1909	342	80	MF
18	Colin Harvey	1963 - 1974	384	24	MF

[แก้] เกียรติประวัติ

แชมป์ดิวิชั่นหนึ่ง (เดิม): 9 ครั้ง

1890–91, 1914–15, 1927–28, 1931–32, 1938–39, 1962–63, 1969–70, 1984–85, 1986–87

แชมป์เอฟเอคัพ: 5 ครั้ง

1906, 1933, 1966, 1984, 1995

แชมป์แชลิตี ชิลด์: 9 ครั้ง

1928, 1932, 1963, 1970, 1984, 1985, 1986 (shared), 1987, 1995

แชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ วินเนอร์สคัพ: 1 ครั้ง

1985

แชมป์ดิวิชั่น 2(เดิม): 1 ครั้ง

1930–31

แชมป์เอฟเอ ยูธ คัพ: 3 ครั้ง

1965, 1984, 1998

แชมป์ลิเวอร์พูล ซีเนียร์ คัพ: 45 ครั้ง

1884, 1886, 1887, 1890, 1891, 1892, 1894, 1895, 1896, 1898, 1899, 1900, 1904, 1906, 1908, 1910 (shared), 1911, 1912 (shared), 1914, 1919, 1921, 1922, 1923, 1924, 1926, 1928, 1934 (shared), 1936 (shared), 1938, 1940, 1945, 1953, 1954, 1956, 1957, 1958 (shared), 1959, 1960, 1961, 1982 (shared), 1983, 1996, 2003, 2005, 2007.