Zapalenie małych naczyń skóry

Z Wikipedii

	Alergiczne zapalenie naczyń
()
ICD-10:	M31.0
M31.0.0 {{{X.0}}}
M31.0.1 {{{X.1}}}
M31.0.2 {{{X.2}}}
M31.0.3 {{{X.3}}}
M31.0.4 {{{X.4}}}
M31.0.5 {{{X.5}}}
M31.0.6 {{{X.6}}}
M31.0.7 {{{X.7}}}
M31.0.8 {{{X.8}}}
M31.0.9 {{{X.9}}}

Zapalenie małych naczyń skóry (syn. leukocytoklastyczne zapalenie naczyń skóry, zapalenie naczyń z nadwrażliwości; ang. cutaneous small-vessel vasculitis, CSVV) - schorzenie należące do grupy układowych zapaleń naczyń polegające na izolowanym procesie zapalnym naczyń krwionośnych w obrębie skóry, bez zajęcia procesem chorobowym naczyń innych narządów.

[edytuj] Epidemiologia i etiologia

Zapalenie małych naczyń skóry jest schorzeniem bardzo rzadkim, zachorowalność wynosi około 1 przypadek na 40 milionów ludzi w ciągu roku.

Około 50% przypadków choroby to postać pierwotna, której przyczyna pozostaje nieznana. Postać wtórną obserwuje się w przebiegu^[1]:

innych układowych chorób tkanki łącznej
infekcji, np. zakażeń paciorkowcowych, wirusowego zapalenia wątroby, gruźlicy^[2]
złośliwych procesów nowotworowych
reakcji nadwrażliwości na leki.

Zapalenie małych naczyń skóry jest chorobą przebiegającą z wytworzeniem kompleksów antygen-przeciwciało.

[edytuj] Objawy choroby

objawy grypopodobne, takie jak: gorączka, ból stawów i mięśni
zmiany skórne z rzadko występującym świądem lub pieczeniem na kończynach dolnych, w okolicy pośladków, pod ciasnym ubraniem, w miejscu uszkodzenia skóry (osutka, plamica uniesiona, pokrzywka, pęcherzyki, grudki z owrzodzeniami).

Objawy postaci pierwotnej zapalenia małych naczyń skóry ustępują zwykle samoistnie w ciągu kilku tygodni lub miesięcy, u części chorych występują nawroty, nawet po długim czasie. Przebieg postaci wtórnych choroby zależy od przyczyny wywołującej.

[edytuj] Rozpoznanie

Chorobę rozpoznaje się na podstawie badania histopatologicznego wycinka skóry, w którym stwierdza się cechy zapalenia obejmujące całą grubość małych naczyń skóry (głównie małych naczyń żylnych), z obecnością martwicy włóknikowatej. W nacieku zapalnym obserwuje się obecność neutrofilów, fragmentów ich jąder komórkowych, a rzadziej limfocytów. W przebiegu postaci wtórnych, indukowanych lekami, obserwowano ponadto nacieki eozynofilowe^[3]. Stwierdzenie zmian zapalnych w naczyniach innych narządów niż skóra wyklucza tą jednostkę chorobową.

[edytuj] Leczenie

W leczeniu postaci pierwotnej choroby stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, antagonistów receptora H₁, kolchicynę, dapson, kortykosteroidy, a w cięższych przypadkach azatioprynę, ponadto zaleca się ochronę skóry przed zimnem i światłem słonecznym oraz unikanie nadmiernego wysiłku fizycznego. Postać wtórną leczy się likwidując przyczynę, a więc stosując odpowiednią dla choroby podstawowej terapię lub odstawiając lek, który wywołał zapalenie małych naczyń skóry.

Przypisy

↑ Carlson JA., Chen KR. Cutaneous vasculitis update: small vessel neutrophilic vasculitis syndromes. Am J Dermatopathol. Dec;28, 6, 486-506. 2006. doi:10.1097/01.dad.0000246646.45651.a2. PMID 17122493.
↑ Kim HM., Park YB., Maeng HY., Lee SK. Cutaneous leukocytoclastic vasculitis with cervical tuberculous lymphadenitis: a case report and literature review. Rheumatol Int. Oct;26, 12, 1154-7. 2006. doi:10.1007/s00296-006-0152-1. PMID 16830160.
↑ Bahrami S., Malone JC., Webb KG., Callen JP. Tissue eosinophilia as an indicator of drug-induced cutaneous small-vessel vasculitis. Arch Dermatol. Feb;142, 2, 155-61. 2006. doi:10.1001/archderm.142.2.155. PMID 16490843.

[edytuj] Bibliografia

Szczeklik A. (red).: Choroby wewnętrzne : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM, [T. 2]. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, s. 1695. ISBN 83-7430-069-8.