Yuan Shikai
Z Wikipedii
| Yuan Shikai | |
| Chińskie nazwisko i imię | |
| Hanyu Pinyin | Yuán Shìkǎi |
| Wade-Giles | Yüan Shih-k'ai |
| Spolszczenia | Jüan Szy-kai |
| Zn. tradycyjne | 袁世凱 |
| Zn. uproszczone | 袁世凯 |
Yuan Shikai (ur. 16 września 1859, zm. 6 czerwca 1916) - chiński generał i polityk. Był najbardziej znaczącym politykiem u schyłku rządów dynastii Qing, mającym pod swoją praktyczną kontrolą najważniejsze armie cesarstwa. Został wyznaczony na premiera cesarskiego rządu 1 listopada 1911, tuż po wybuchu rewolucji w Chinach. Zamiast stłumić rewolucję, Shikai zmusił cesarza do abdykacji, i zawarł ugodę z rewolucjonistami, obejmując urząd prezydenta Chin w 1912 od Sun Jat-sena. W następnych latach Shikai zniszczył demokratyczne zdobycze rewolucji i wprowadził rządy autorytarne. Pod koniec życia próbował zdobyć tytuł cesarza, lecz nie został formalnie ukoronowany. Zmarł w 1916 w Pekinie w momencie gdy kolejne prowincje buntowały się przeciwko niemu. Po jego śmierci w Chinach zanikła władza centralna i kraj pogrążył się w chaosie, a po władzę nad regionami sięgnęli lokalni przywódcy.
Jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci w chińskiej historii, jako człowiek który zdradził najpierw cesarza, a następnie demokratycznych rewolucjonistów, by zdobyć dyktatorską władzę dla siebie.
