Wiktor Emanuel II

Z Wikipedii

Wiktor Emanuel II

Wiktor Emanuel II, Vittorio Emanuele II di Savoia-Carignano (ur. 14 marca 1820, zm. 9 stycznia 1878) – pierwszy król zjednoczonych Włoch od 1861, z dynastii sabaudzkiej. Jego ciało spoczywa w Panteonie w Rzymie.

Urodził się w Turynie jako syn króla Sardynii i Piemontu Karola Alberta oraz Marii Teresy z Toskanii.

W 1848 roku jego ojciec wszczął wojnę z Austrią, która rządziła prawie całymi północnymi Włochami, ale został on pokonany w bitwie pod Novarą (1849). W tym samym roku Karol Albert abdykował, a 22 marca 1849 jego następcą został Wiktor Emanuel.

Dzięki staraniom Wiktora Emanuela oraz szefa rządu Sardynii - Camillo Cavoura, Sardynia rozrosła się i wchłonęła prawie wszystkie włoskie królestwa.

Pomnik Wiktora Emanuela przed galerią Jego imienia w Mediolanie. 2008

W 1861 Wiktor Emanuel objął tron zjednoczonych Włoch. Został jednak ekskomunikowany przez papieża Piusa IX ponieważ w 1870 zajął Rzym, Państwo Kościelne zostało zredukowane do Watykanu i ogrodów Castel Gandolfo. W 1871 roku Rzym stał się, w miejsce Turynu, oficjalną stolicą zjednoczonego państwa włoskiego.

Uznany został przez potomnych za jednego z czterech "ojców Ojczyzny". Opisywano go jako rubasznego i otwartego na kontakty z prostymi ludźmi. W 1842 poślubił swoją siostrę cioteczną, arcyksiężniczkę austriacką - Marię Adelajdę Habsburg (1822-1855), córkę Rainera, wicekróla Lombardo-Wenecji i Marii Franciszki Carignano (obydwoje byli praprawnukami hr. Stanisława Krasińskiego, generała W.P. i Anieli Humieckiej).

Mieli oni kilkoro dzieci:

Klotylda Maria (1843-1911), żona księcia Napoleona Józefa Bonaparte - bratanka Napoleona I,
Umberto I (1844-1900), przyszły król Włoch (następca Wiktora Emanuela),
Amadeusz I (1845-1890), przyszły król Hiszpanii,
Oddon Eugeniusz (1846-1866), diuk Montferrat,
Maria Pia, przyszła królowa Portugalii (1847-1911), żona Ludwika I.
Karol Albert (1851-1854), diuk Chablais,
Wiktor Emanuel (1852).