Włoska Afryka Wschodnia
Z Wikipedii
| Africa Orientale Italiana (AOI) Włoska Afryka Wschodnia (WAW) |
||||
|
||||
 |
||||
| Państwo | królestwo Włoch | |||
| Język urzędowy | włoski | |||
| Język używany | włoski, tigrinia, arabski, somalijski, amharski | |||
| Stolica | Addis Abeba | |||
| Ustrój polityczny | Kolonia królestwa Włoch | |||
| Ostatnia głowa państwa | włoski cesarz Abisynii król Wiktor Emanuel III |
|||
| W jego imieniu (ostatni) | wicekról Amedeo d'Aosta | |||
| Ostatni szef rządu | Premier Włoch (ostatni w AOI) Benito Mussolini |
|||
| Powierzchnia • całkowita |
b/d. na świecie 9 840 076 km² |
|||
| Jednostka monetarna | lir włoski | |||
| Zjednoczenie | trzech włoskich koloni: Erytrei, Abisynii i Somali Włoskiego czerwiec 1936 |
|||
| Kapitulacja | włoskiej twiedzy Amba Alagi przed Sprzymierzonymi 28 listopada 1941 |
|||
| Strefa czasowa | UTC -1 – zima UTC – lato |
|||
 |
||||
Włoska Afryka Wschodnia (wł: Africa Orientale Italiana, AOI) - krótkotrwałe włoskie posiadłości w Afryce składające się z Etiopii, zajętej po wojnie abisyńskiej oraz z Somali Włoskiego i Erytrei. Niekiedy Libia (inna włoska kolonia) była uważana za część włoskiej Afryki Wschodniej, co jest bardzo mylące i niestosowne.
Dominium zostało utworzone w czerwcu 1936 roku za rządów Benito Mussoliniego we Włoszech po klęsce Etiopii w drugiej wojnie włosko-abisyńskiej. Rozpadło się wraz z końcem Kampanii Wschodnioafrykańskiej podczas II wojny światowej. Potencjalnie, na początku konfliktu Włoska Afryka Wschodnia stanowiła poważne zagrożenie wobec brytyjskich kolonii w Afryce. Podbój Sudanu i utworzenie połączenia do Cyrenajki otoczyłoby ważny dla Brytyjczyków obszar Egiptu i Kanału Sueskiego. Jednakże w 1940 roku, AOI było odizolowane od Włoch: żadne transporty morskie nie docierały - dostawy mogłyby przybywać jedynie z powietrza, ale w bardzo niewielkich ilościach.
Na początku Kampanii Wschodnioafrykańskiej, włoskie oddziały wynosiły 91,000 żołnierzy oraz około 200 000 żołnierzy ojczystych. Mimo dużej liczebności rdzenne oddziały były niewyszkolone i słabo wyposażone. Dodatkowo, włoskie garnizony były rozproszone z powodu kiepskiej komunikacji i infrastruktury, co spowodowało ich nieruchomość, która pozwoliła Anglikom zniszczyć je po kawałku.
27 marca 1941 roku forteca Keren została zajęta przez brytyjskie oddziały po zaciekłej obronie sił generała Orlando Lorenziniego. Po poddaniu się Massawy 8 kwietnia, Włosi utracili Erytreę. Wojna okazała się przegrana w maju 1941, kiedy ostatnia twierdza Amba Alagi pod władaniem wicekróla Amedeo d'Aosta została zdobyta przez Sprzymierzonych. Wojna przedłużyła się do 28 listopada, kiedy generał Guglielmo Nasi i jego obrońcy z Gonderu się poddali.
Afryka: Włoska Afryka Wschodnia (Erytrea • Somali Włoskie • Abisynia), Libia (Trypolitania • Cyrenajka • Fazzan)
Europa: Albania (protektorat), Dodekanez (również część Azji), Wyspy Jońskie
Terytoria administrowane: Wolne Terytorium Triestu (zarząd amerykańsko-brytyjsko-włoski),
Somali (terytorium powiernicze ONZ)
