Trzy kolory. Niebieski
Z Wikipedii
| Trzy kolory: Niebieski | |
| Oryginalny tytuł | Trois couleurs: Bleu |
| Gatunek | dramat |
| Kraj produkcji |  Francja Polska Szwajcaria |
| Język | francuski |
| Główne role | Juliette Binoche Benoît Régent |
| Data premiery | 10 stycznia 1993 1 września 1993  |
| Czas trwania | 94 min |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Krzysztof Kieślowski |
| Scenariusz | Krzysztof Piesiewicz Krzysztof Kieślowski Agnieszka Holland |
| Muzyka | Zbigniew Preisner |
| Zdjęcia | Sławomir Idziak |
| Produkcja | Marin Karmitz |
| Od lat | 18 |
| Trzy kolory: Niebieski na FilmPolski.pl | |
| Trzy kolory: Niebieski na IMDb | |
Trzy kolory. Niebieski (fran. Trois couleurs: Bleu) - film fabularny z 1993 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.
Scenariusz filmu napisali Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz, muzyka do niego jest dziełem Zbigniewa Preisnera. Niebieski jest pierwszą częścią trylogii, w skład której wchodzą także:
Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw francuskiej flagi i haseł Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Film jest złożonym studium psychologicznym traktującym o osobistej wolności. Trzydziestotrzyletnia Julie (Binoche) traci w wypadku samochodowym córeczkę i męża, wybitnego kompozytora. Po nieudanej próbie samobójczej, zrywa więzy z otaczającymi ją dotychczas ludźmi, opuszcza piękny wiejski dom i zaszywa się w paryskim mieszkaniu. Ucieczka od przeszłości kończy się niepowodzeniem - kobietę odnajduje Olivier, zakochany w Julie przyjaciel jej męża. Olivier postanawia dokończyć utwór zmarłego tragicznie kompozytora, na cześć jednoczącej się Europy. Poza tym Julie dowiaduje się, że mąż miał kochankę, prawniczkę Sandrine, a ta urodzi jego dziecko.
[edytuj] Obsada
- Juliette Binoche - Julie Vignon-de Courcy
- Benoît Régent - Olivier Benoit
- Charlotte Very - Lucille
- Emmanuelle Riva - matka Julie
- Florence Pernell - Sandrine
- Helen Vincent - dziennikarka
- Guillaume De Tonquédec - Serge
[edytuj] Nagrody
- Film otrzymał w sumie 7 nagród, między innymi Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji w 1993 roku i Cezara dla Juliette Binoche jako najlepszej aktorki w 1994 roku.
[edytuj] Ciekawostki
- W jednej ze scen Julie wchodzi na salę rozpraw, na której przemawia Polak - to Karol (Zbigniew Zamachowski) - tę samą scenę, ale kręconą z innej kamery, widzimy w Białym
- Tuż przed końcowymi napisami słyszymy z offu Hymn o Miłości św. Pawła
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Trzy kolory. Niebieski w bazie filmweb.pl
1966: Tramwaj • 1967: Koncert życzeń • 1973: Przejście podziemne • 1975: Personel • 1976: Blizna •
1976: Spokój • 1979: Amator • 1981: Krótki dzień pracy • 1981: Przypadek • 1984: Bez końca •
1987: Krótki film o zabijaniu • 1988: Krótki film o miłości • 1988: Dekalog • 1991: Podwójne życie Weroniki •
1993: Trzy kolory. Niebieski • 1993: Trzy kolory. Biały • 1994: Trzy kolory. Czerwony
