Tlenek arsenu(III)
Z Wikipedii
| Tlenek Arsenu(III) | |||||
|
|||||
| Ogólne informacje | |||||
| Nazwa systematyczna | Tlenek Arsenu(III) | ||||
| Inne nazwy | Arszenik |
||||
| Wzór sumaryczny | As2O3 | ||||
| Masa molowa | 197,841 g/mol | ||||
| Wygląd | biała substancja drobnokrystaliczna | ||||
| Identyfikacja | |||||
| Numer CAS | 1327-53-3 | ||||
| Właściwości | |||||
| Gęstość i stan skupienia | 3,86 g/cm3 ; ciało stałe | ||||
| Rozpuszczalność w wodzie | 2 g/100 cm3 (25°C) | ||||
| Temperatura topnienia | 274 °C (547,15 K) | ||||
| Temperatura wrzenia | 460 °C (733,15 K) | ||||
| Kwasowość (pKa) | 9,2 | ||||
| Budowa | |||||
| Moment dipolowy | 0 D | ||||
| Niebezpieczeństwa | |||||
  |
|||||
| Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: T+ - silnie toksyczny N - groźny dla środowiska |
||||
| NFPA 704 |
0
3
2
|
||||
| Zwroty ryzyka | R45, R28, R34, R50/53 | ||||
| Zwroty bezpieczeństwa | S53, S45, S60, S61 | ||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||||
Tlenek arsenu(III) (As2O3, dawniej: trójtlenek arsenu, popularnie: arszenik) - nieorganiczny związek chemiczny, tlenek arsenu na III stopniu utlenienia.
W temperaturze pokojowej jest to biała substancja drobnokrystaliczna. Ogrzewany sublimuje w temperaturze 315°C pod normalnym ciśnieniem. Trójtlenek arsenu jest słabo rozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalny w kwasie solnym, z którym tworzy chlorek arsenu.
Związek ten nie ma wyczuwalnego zapachu. Jest silnie trujący - LD50 arszeniku wynosi 20-35 mg/kg ciała (dla gryzoni), człowiek 1-5 mg/kg.
W naturze występuje pod postacią minerałów: arsenolitu i klaudetytu. Biorąc pod uwagę budowę As2O3 rozróżnia się natomiast 4 odmiany polimorficzne: regularny arsenolit zbudowany z klatek As4O6 tworzących molekularny kryształ, dwie odmiany jednoskośne - klaudetyt I i klaudetyt II o budowie warstwowej oraz amorficzny, szklisty tlenek arsenu(III) otrzymywany przez powolne schładzanie powyżej 250°C pod ciśnieniem normalnym[1].
Trójtlenek arsenu jest otrzymywany przez prażenie rud arsenu przy dostępie powietrza.
[edytuj] Zastosowanie
- do wytwarzania arseninów i arsenianów
- do wyrobu szkła (o zielonym zabarwieniu)
- do wyrobu emalii i farb (tzw. zieleń arszenikowa)
- do konserwacji skór i drewna
- jako trucizna na gryzonie
- w stomatologii do niszczenia miazgi zębowej.
Arszenik nie jest już obecnie (przynajmniej w Polsce, USA i krajach UE) stosowany do wyrobu szkła, farb, do konserwacji skór i drewna, a także w stomatologii, ze względu na jego toksyczność i prawdopodobne działanie rakotwórcze. Produkcja farb opartych na arszeniku została zakazana w Polsce już w 1956 roku.
W starożytności i średniowieczu używany był przez kobiety jako bielidło.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ G. N. Papatheodorou,"Physical Review B", 4, 1976
