Tianhuang Daowu

Z Wikipedii

Tianhuang Daowu (ur. 748, zm. 807) (kor. ( ) | jap. Tennō Dogō ( ) | wiet. ( ) - chiński mistrz chan.

Pochodził z Wuzhou w Zhejiang. W wieku 14 lat postanowił zostać mnichem buddyjskim, a gdy rodzice nie chcieli się na to zgodzić, rozpoczął głodówkę i po pewnym czasie rodzice ustąpili. Został wyświęcony na mnicha w wieku 25 lat. Prowadził bardzo ascetyczny tryb życia.

Przez 5 lat był uczniem mistrza Jingshana Daoqina, następnie przez dwa lata - Mazu Daoyi (który potwierdził jego głęboki wgląd) i wreszcie - Shitou Xiqiana. Pod jego kierunkiem osiągnął oświecenie i później został jego spadkobiercą Dharmy.

Ostateczny proces doprowadzający go do oświecenia wyglądał następująco.

Daowu spytał Shitou Jakim sposobem odkrywasz wyzwalającą mądrość ludziom?
Shitou powiedział Tu nie ma niewolników. Od czego chcesz się wyzwolić?
Daowu Jak to można zrozumieć?
Shitou A więc wciąż starasz się uchwycić pustkę?
Daowu Od dzisiaj już nie będę tego robił.
Shitou Chciałbym wiedzieć, kiedy wyszedłeś z tego miejsca'.
Daowu Ja nie wyszedłem z tego miejsca'.
Shitou Ja już wiem skąd przyszedłeś.
Daowu Mistrzu, jak możesz w taki sposób zniesławiać ludzi?
Shitou Twoje ciało ujawniło się teraz.
Daowu Chociaż tak jest, jak będziesz demonstrował swoje nauczanie tym, którzy przyjdą później?
Shitou Proszę, powiedz mi, kim są ci, którzy przyjdą później?

Po tych słowach mistrza Daowu osiągnął wielkie oświecenie.

Później przebywał na górze Zili w mieście Dangyang w Xingzhou. Garnęło się do niego tylu uczniów, że na sali Dharmy panował niezwykły ścisk. Stał się sławny nawet w stolicy. Na prośbę głównego mnicha na wpół spalonego klasztoru Tianhuan, został jego opatem, aby go odbudować.

Czwartego miesiąca 807 r. Daowu zachorował. Polecił mnichom rozgłosić, że niedługo umrze. Pewnego dnia wezwał głównego kucharza klasztoru i powiedział Czy rozumiesz? Kucharz odparł Nie. Mistrz złapał poduszkę i rzucił ją na ziemię. I w tej chwili zmarł.

Jego najwybitniejszym uczniem był Longtan Chongxin. Jego linia przekazu rozwinęła się później w dwie z pięciu szkół chan: fayan i yunmen.