Starszy chorąży sztabowy marynarki
Z Wikipedii
Starszy chorąży sztabowy marynarki (st. chor. szt. mar.) - wojskowy stopień podoficerski w polskiej Marynarce Wojennej, odpowiadający starszemu chorążemu sztabowemu w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw.
[edytuj] Geneza
Termin "chorąży" został zapożyczony przez floty wojenne z wojsk lądowych. Początkowo, podobnie jak i inne stopnie wojskowe chorąży był tytułem i dotyczył funkcji sprawowanych na okręcie. W hierarchii został umiejscowiony pomiędzy bosmanem, a porucznikiem. Chorążowie sprawowali funkcje nawigatorów, artylerzystów, kapelanów, cyrulików, płatników oraz zajmowali inne pomocnicze stanowiska na okrętach. W XVII wieku tytuł chorążego przekształcił się w stopień wojskowy.
[edytuj] Użycie
W Polsce stopień starszego chorążego sztabowego marynarki powstał w 1971, w związku z rozbudowaniem korpusu chorążych. Od momentu utworzenia umiejscowiony jest między chorążym sztabowym marynarki, a podporucznikiem marynarki. W 2004 zlikwidowano korpus chorążych, a jego stopnie przeniesiono do korpusu podoficerów. Od 1971 starszy chorąży sztabowy marynarki jest odpowiednikiem starszego chorążego sztabowego. Obecnie stopień wojskowy starszego chorążego sztabowego marynarki jest zaszeregowany dla grupy uposażenia nr 10, a w kodzie NATO określony jest jako OR-09.
