Sierp
Z Wikipedii
Sierp - najstarsze z ręcznych narzędzi rolniczych, które człowiek wymyślił specjalnie do prac żniwnych. Zbudowane jest z ostrza o mocno zakrzywionym kształcie, będącym fragmentem obwodu koła lub elipsy i drewnianej rękojeści. Część tnąca znajduje się na stronie wewnętrznej łuku. W późniejszych odmianach półkoliste ostrze posiadało drobne ząbki (od 8 do 20 na centymetr) nacinane na dolnej stronie. Górna strona zeszlifowana pod kątem ok. 300 tworzyła bardzo skuteczne uzębione ostrze. W tej formie używany do połowy lat 50, XX wieku w południowo-wschodniej i wschodniej Polsce
Z sierpa, o jeszcze kamiennym ostrzu, korzystano już w czasach neolitu. Najstarsze ślady archeologiczne ocenia się na 7 do 10 tys. lat p.n.e. Współczesny sierp wykonany jest z długiego, wąskiego metalowego ostrza osadzonego w prostym drewnianym uchwycie. Jego kształt jest na całej Ziemi podobny. Sierp służy zarówno do zbioru dojrzałych zbóż, jak i traw zielonych. Praca tym narzędziem wymaga mocnego schylania się lub klęczenia na ziemi. Polega na podcinaniu kępki roślin trzymanych drugą dłonią.
Sierp jest jeszcze stosowany przy ręcznych zbiorach roślin stojących w wodzie (np. ryż). Na suchej ziemi narzędzie to wyparte zostało przez kosę, a przydatne jest jeszcze przy docinaniu roślin w miejscach trudno dostępnych, np. w miejscach mocno pofałdowanych, lub przy przeszkodach (ściana chaty, płot, pień drzewa itp.) Sierp do dziś jest stosowany również przy pozyskiwaniu doraźnych, niewielkich porcji zboża lub trawy, dla nakarmienia zwierząt gospodarskich (np. świeża trawa dla królików).
Zobacz też:
