Ryszard Łukasik (żołnierz)

Z Wikipedii

Ryszard Łukasik admirał floty
ur. 15 października 1946 roku

Kariera:
zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego
Marynarka Wojenna Sztab Marynarki Wojennej 3 Flotylla Okrętów 1 dywizjon Kutrów Rakietowo-Torpedowych ORP "Gdynia"
Działania zbrojne:
nie brał udziału
Odznaczenia:
Polonia Restituta Krzyż Zasługi Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny Medal Za zasługi dla obronności kraju

Ryszard Łukasik (ur. 15 października 1946 roku w Laskowicach Oławskich) – syn Juliana i Teofili. Oficer dyplomowany polskiej Marynarki Wojennej w stopniu admirała floty, inżynier nawigator morski, dowódca ORP "Gdynia", 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych oraz 3 Flotylli Okrętów, w latach 1996-2003 przez dwie kadencje dowódca Marynarki Wojennej, następnie zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, w okresie od 2003 do 2005 roku członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej, trzykrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski. Ma żonę Ewę oraz dwójkę dzieci - Magdalenę i Radosława. Ma dwóch braci - Mieczysława i Kazimierza, oraz siostrę Halinę.

[edytuj] Wykształcenie

W 1964 roku został przyjęty na Wydział Pokładowy Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni. Po ukończeniu studiów w 1968 roku uzyskał tytuł zawodowy inżyniera i otrzymał promocję oficerską na stopień wojskowy podporucznika marynarki. W 1969 roku przeszedł przeszkolenie z zakresu uzbrojenia rakietowego. Jest również absolwentem dowódczych studiów podyplomowych w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR im. marsz. Klimenta Woroszyłowa w Leningradzie (1974-1977) oraz studiów podyplomowych z politologii na Uniwersytecie Gdańskim (1981). W 1986 roku ukończył Podyplomowe Studium Operacyjno-Strategiczne w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego w Warszawie.

[edytuj] Służba wojskowa

Po promocji oficerskiej odbył asystenturę okrętową w 7 dywizjonie niszczycieli w Gdyni. Na pierwsze stanowisko służbowe – dowódcy działu okrętowego II rakietowo-artyleryjskiego – został skierowany w 1969 roku na kuter rakietowy ORP "Gdynia" proj. 205, który wchodził w skład 3 dywizjonu kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni. W 1971 roku wyznaczono go zastępcą dowódcy okrętu, a rok później objął obowiązki dowódcy na "Gdyni". W tym okresie, w wyniku reorganizacji morskiego rodzaju Sił Zbrojnych jednostka została podporządkowana 2 dywizjonowi Kutrów Rakietowo-Torpedowych 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W latach 1978-1979 był starszym oficerem w Oddziale Operacyjnym Sztabu Głównego Marynarki Wojennej w Gdyni, po czym powrócił do 3 Flotylli Okrętów na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych. W 1980 roku, będącego w stopniu kapitana marynarki Ryszarda Łukasika wyznaczono na dowódcę 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych, którym pozostał przez dwa lata.

Następnie został zastępcą dowódcy 3 Flotylli Okrętów ds. liniowych, natomiast od 1985 roku pełnił w Dowództwie 3 Flotylli Okrętów obowiązki szefa sztabu – I zastępcy dowódcy. W latach 1987-1989 dowodził 3 Flotyllą Okrętów im. kmdr. Bolesława Romanowskiego.^[1] W marcu 1989 roku kmdr Ryszard Łukasik rozpoczął służbę na stanowisku zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych^[2], a dziewięć miesięcy później został szefem Sztabu Marynarki Wojennej – I zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej. W okresie od 28 lutego 1996 roku do 30 września 2003 roku był dowódcą Marynarki Wojennej. W dniu obchodów Święta Wojska Polskiego 15 sierpnia 1997 roku otrzymał nominację na admirała, stanowiącego ówcześnie najwyższy stopień w Wojsku Polskim^[3], natomiast z okazji Narodowego Święta Niepodległości, 11 listopada 2002 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Podczas jego dowództwa Marynarka Wojenna została zreorganizowana i uczestniczyła w procesie przyjęcia Polski do NATO. Rozpoczęła się również modernizacja floty wojennej. Zamiast starszej generacji okrętów radzieckich wprowadzono jednostki oparte na zachodniej technologii, takie jak amerykańskie fregaty rakietowe typu Oliver Hazard Perry czy norweskie okręty podwodne typu Kobben. Do służby wcielono nowy okręt wsparcia logistycznego ORP "Kontradmirał X. Czernicki" projektu 890 oraz rozpoczęto budowę korwet rakietowych projektu 621. Lotnictwo morskie wyposażono w samoloty patrolowe PZL M28B Bryza w różnych wersjach.

Cytat z prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, uroczystość wręczenia nominacji na kierownicze stanowiska w Siłach Zbrojnych, 25 września 2003 roku w Warszawie:

Dwie kadencje na stanowisku dowódcy Marynarki Wojennej ma za sobą admirał floty Ryszard Łukasik. Choć w międzyczasie zmieniały się przepisy to ma za sobą już ponad siedem lat tej bardzo ciężkiej pracy. A wcześniej przecież były lata spędzone na okrętach i na różnych stanowiskach związanych z marynarską służbą. Jest dla mnie wielką satysfakcją, Panie Admirale, że mogliśmy przez ostatnie lata tak blisko współpracować. Cenię Pana wysokie kwalifikacje, odwagę i sprawność działania. Pod Pana dowództwem Marynarka Wojenna wzbogaciła się o dwie fregaty rakietowe, okręty podwodne, niszczyciele min, samoloty "Bryza" oraz sprawdzony w działaniach na wodach Zatoki Perskiej okręt wsparcia logistycznego. Za ten wysiłek i inne podejmowane działania serdecznie dziękuję. Doceniam osiągnięcia - zostaną one na trwale zapisane w historii Marynarki Wojennej. [...] I chcę nadal korzystać z Pana bogatej wiedzy, doświadczenia i umiejętności, cieszę się, że mogłem powołać Pana w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Dalej będziemy mogli współdziałać dla dobra i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej w niełatwych czasach.^[4]

W dniu 10 października 2003 roku pozostający w służbie czynnej adm. floty Ryszard Łukasik objął funkcję członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego i piastował ją do końca kadencji, która upłynęła 22 grudnia 2005 roku. Pod koniec 2004 roku został jednocześnie zastępcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Po zaprzysiężeniu Lecha Kaczyńskiego na Urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej jako jedyny z kierownictwa Biura Bezpieczeństwa Narodowego pozostał na stanowisku, do 13 stycznia 2006 roku pełniąc obowiązki szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Zawodową służbę wojskową zakończył w połowie 2006 roku i przeszedł w stan spoczynku. Interesuje się literaturą faktu i historią nowożytną.

[edytuj] Awanse

Wręczenie nominacji adm. Ryszardowi Łukasikowi na drugą kadencję dowódcy Marynarki Wojennej przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w 2000 roku.

podporucznik marynarki – 1968
porucznik marynarki – 1971
kapitan marynarki – 1976
komandor podporucznik – 1980
komandor porucznik – 1983
komandor – 1987
kontradmirał – 1990
wiceadmirał – 1995
admirał – 1997 (admirał floty – 2002)^[5]

[edytuj] Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2002)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1997)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi (1984)
Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (1988)
Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1988)
Medal Za Zasługi dla Marynarki Wojennej PRL (1977)
Order Marii Magdaleny I stopnia (1999)
niemiecki Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi (2001)
łotewski Honorowy Medal Zasługi (2003)
Pierścień Hallera

[edytuj] Bibliografia

Kmdr por. rez. mgr Walter Pater. "Dowódcy 3 Flotylli Okrętów." Opublikowano w "Przeglądzie Morskim". Nr 3/2006. Redakcja Czasopism Marynarki Wojennej. Gdynia 2006. ISSN 0137-7205

Przypisy

↑ Dowódca 3 Flotylli Okrętów był jednocześnie zastępcą dowódcy Garnizonu Gdynia.
↑ Zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych był jednocześnie dowódcą Garnizonu Gdynia.
↑ Stopień admirała był odpowiednikiem generała broni w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych.
↑ Uroczystość wręczenia nominacji Szefowi Sztabu Generalnego i dowódcom rodzajów Sił Zbrojnych, nominacji generalskiej i powołania członka RBN.
↑ Z dniem 1 stycznia 2002 roku w miejsce admirała utworzono stopień admirała floty, a admirał stał się najwyższym stopniem wojskowym, odpowiednikiem nowo powstałego generała.