Patrick Gordon Walker

Z Wikipedii

Patrick Chrestien Gordon Walker, baron Gordon-Walker CH (ur. 7 kwietnia 1907 w Worthing, zm. 2 grudnia 1980 w Londynie), brytyjski polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Clementa Attlee i Harolda Wilsona.

Był synem Alana Lachlana Gordona Walkera, szkockiego sędziego i urzędnika Indyjskiej Służby Cywilnej. Wykształcenie odebrał w Wellington College oraz w Christ Church na Uniwersytecie Oksfordzkim. Po ukończeniu studiów pozostal na uczelni, gdzie do 1941 r. wykładał historię. W latach 1940-1944 pracował dla europejskiego serwisu BBC. W 1945 r. został asystentem dyrektora serwisu niemieckiego BBC. W latach 1946-1948 był przewodniczącym Brytyjskiego Instytutu Filmowego.

W 1935 r. podjął pierwszą nieudaną próbę uzyskania mandatu parlamentarnego, startując w wyborach w okręgu Oxford. Nie wystartował w wyborach powszechnych 1945 r., ale później w tym samym roku uzyskał mandat deputowanego, wygrywając wybory uzupełniające w okręgu Smethwick. W 1946 r. został parlamentarnym prywatnym sekretarzem przewodniczącego Izby Gmin Herberta Morrisona. W latach 1947-1950 był parlamentarnym podsekretarzem stanu w miniserstwie ds. Wspólnoty Narodów. W latach 1950-1951 był członkiem gabinetu jako minister ds. Wspólnoty Narodów.

Przed wyborami 1964 r. typowano Walkera na stanowisko ministra spraw zagranicznych (od 1963 r. pełnił już analogiczną funkcję w gabinecie cieni), jednak Walker przegrał wybory parlamentarne w swoim okręgu. Konserwatywny kontrkandydat Walkera, Peter Griffiths, oparł swoją kampanię na krytyce licznej imigracji z innych krajów Wspólnoty Narodów, która osiedliła się w Smethwick po II wojnie światowej. Zwolennicy Griffithsa podobno wymyślili nawet hasło "Jeśli chcesz mieć czarnucha za sąsiada - głosuj na liberałów lub laburzystów" (If you want a nigger for a neighbour, vote Liberal or Labour)^[1].

Mimo porażki w wyborach premier Wilson powierzył Walkerowi tekę ministra spraw zagranicznych. W 1965 r. minister wystartował w wyborach uzupełniających w okręgu Leyton, ale przegrał ponownie i musiał zrezygnować ze stanowiska ministra. Do Izby Gmin powrócił w 1966 r., wygrywając wybory w okręgu Leyton. W 1967 r. powrócił do gabinetu jako minister bez teki. W latach 1967-1968 był ministrem edukacji i nauki. W 1968 r. odszedł z gabinetu i został odznaczony Orderem Kawalerów Honorowych.

W Izbie Gmin Walker zasiadał do 1974 r. 4 lipca tego roku został kreowany parem dożywotnim jako baron Gordon-Walker i zasiadł w Izbie Lordów. W latach 1975-1976 był posłem do Parlamentu Europejskiego.

Przypisy

↑ Robert Pearce, Walker, Patrick Chrestien Gordon, Baron Gordon-Walker (1907–1980) w Oxford Dictionary of National Biography

[edytuj] Źródła

The Papers of Baron Gordon-Walker
Robert Pearce,Walker, Patrick Chrestien Gordon, Baron Gordon-Walker (1907–1980) w Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004

Poprzednik
Philip Noel-Baker

Minister ds. Wspólnoty Narodów
1950-1951

Następca
Hastings Ismay, 1. baron Ismay

Poprzednik
Kenneth Younger

Minister spraw wewnętrznych w brytyjskim gabinecie cieni
1957-1962

Następca
George Brown

Poprzednik
Harold Wilson

Minister spraw zagranicznych w brytyjskim gabinecie cieni
1963-1964

Następca
Rab Butler

Poprzednik
Rab Butler

Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
1964-1965

Następca
Michael Stewart