Papieska elekcja 1227

Z Wikipedii

Papieska elekcja 19 III 1227 – odbyła się po śmierci papieża Honoriusza III i zakończyła wyborem Grzegorza IX na jego następcę.

Spis treści

1 Lista uczestników
- 1.1 Nieobecni
2 Przebieg elekcji. Wybór Grzegorza IX
3 Przypisy
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Lista uczestników

79-letni Honoriusz III zmarł w Rzymie 18 marca 1227 roku. Święte Kolegium liczyło wówczas 19 kardynałów, z czego prawdopodobnie 17 wzięło udział w wyborze jego następcy:

Ugolino Conti di Segni (nominacja kardynalska: grudzień 1198) – kardynał-biskup Ostia e Velletri; dziekan Św. Kolegium Kardynałów; protektor zakonu franciszkanów

Pelagio Galvani (grudzień 1205) – kardynał-biskup Albano; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów

Konrad von Urach (8 stycznia 1219) – kardynał-biskup Porto e Santa Rufina

Nicola de Chiaromonte (1219) – kardynał-biskup Frascati

Guido Pierleone (styczeń^[1] 1205) – kardynał-biskup Palestriny; wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego

Guala Bicchieri (styczeń^[1] 1205) – kardynał-prezbiter SS. Silvestro e Martino ai Monti; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów

Leone Brancaleone (1200) – kardynał-prezbiter S. Croce in Gerusalemme

Giovanni Colonna di Carbognano (18 lutego 1212) – kardynał-prezbiter S. Prassede

Stefano di Ceccano (18 lutego 1212) – kardynał-prezbiter SS. XII Apostoli; kamerling Św. Kościoła Rzymskiego; opat Fossanova

Gregorio Theodoli (1216) – kardynał-prezbiter S. Anastasia

Tommaso da Capua (1216) – kardynał-prezbiter S. Sabina; wielki penitencjariusz

Ottaviano Conti di Segni (grudzień 1205) – kardynał-diakon SS. Sergio e Bacco; protodiakon Św. Kolegium Kardynałów; legat w Marche

Rainiero Capocci (1216) – kardynał-diakon S. Maria in Cosmedin

Romano Bonaventura (1216) – kardynał-diakon S. Angelo in Pescheria; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Stefano al Monte Celio; archiprezbiter Bazyliki Liberiańskiej

Stefano Normandis (1216) – kardynał-diakon S. Adriano

Gil Torres (grudzień 1216) – kardynał-diakon SS. Cosma e Damiano

Pietro Caputo (1219) – kardynał-diakon S. Giorgio in Velabro

13 elektorów mianował Innocenty III, a 4 – Honoriusz III.

[edytuj] Nieobecni

Dwóch kardynałów (Niemiec i Anglik), jeden mianowany przez Honoriusza III, a drugi przez Innocentego III:

Thomas Olivier (28 września 1225) – kardynał-biskup Sabiny; legat papieski w Niemczech

Stephen Langton^[2] (grudzień 1205) – kardynał-prezbiter S. Crisogono; arcybiskup Canterbury i prymas Anglii

[edytuj] Przebieg elekcji. Wybór Grzegorza IX

19 marca, dzień po śmierci Honoriusza III, kardynałowie zebrali się w budynku zwanym Septizonium i tam, w dobrowolnej klauzurze, przystąpili do wyboru nowego papieża. Początkowo ustalono, że podobnie jak w 1216 roku wybór zostanie dokonany w procedurze compromissum, tzn. że wyboru nie dokona Kolegium Kardynalskie w całości, lecz wydelegowana w tym celu kilkuosobowa komisja kardynałów. Tym razem komisja elektorska liczyła trzech kardynałów, wśród nich Ugolino Conti di Segni i Konrad von Urach. Komisja stosunkiem głosów dwa do jednego wybrała na papieża Konrada von Urach, a więc jednego ze swych członków. Konrad von Urach odmówił jednak przyjęcia tiary, tłumacząc, że byłoby to tak, jakby wybrał sam siebie. Wówczas kardynałowie zdecydowali się przystąpić (jeszcze tego samego dnia) do normalnego głosowania, które zakończyło się jednomyślnym wyborem kardynała-biskupa Ostii Ugolino Conti di Segni. Elekt początkowo wahał się, ostatecznie jednak przyjął wybór jako Grzegorz IX, na cześć Grzegorza VII. Dwa dni później, 21 marca 1227 odbyła się uroczysta koronacja nowego papieża.

Przypisy

↑ ^1,0 ^1,1 Annuaire Pontifical Catholique 1929, s. 111 podaje, że kardynałowie Guala Bicchieri i Guido Pierleone zostali kreowani w marcu 1205 jednak wg Léopold Delisle, Mémoire sur les actes d'Innocent III, s. 40 i 42[1], po raz pierwszy sygnowali oni bulle papieskie 9 i 13 stycznia 1205, a zatem musieli być kreowani na samym początku stycznia tego roku (albo nawet pod koniec roku 1204)
↑ Starsze źródła podają, że kardynał Langton uczestniczył w tej elekcji jednak nowsze to podważają. Wydaje się to nieprawdopodobne, gdyż Langton od 1218 roku na stałe rezydował w Anglii i najprawdopodobniej już nigdy nie odwiedził Rzymu ani Włoch[2]