Kamerling
Z Wikipedii
kardynała kamerlinga
Kamerling (łac. Camerarius Sanctae Romanae Ecclesiae - Skarbnik Świętego Kościoła Rzymskiego) w Kościele katolickim - kardynał, który kieruje Kamerą Apostolską. Zarządza on sprawami zwyczajnymi Kościoła oraz troszczy się o dobra i prawa doczesne Stolicy Apostolskiej w okresie wakatu.
Etymologicznie słowo wywodzi się z włoskiego camerlengo, camerlingo - szambelan (papieski); podskarbi.
Spis treści |
[edytuj] Obowiązki i uprawnienia
Z chwilą śmierci papieża kamerling, jako jeden z nielicznych, nie traci swoich uprawnień, ale korzysta z nich aż do wyboru nowego papieża, czyli przez cały okres sediswakancji.
Po śmierci papieża niszczy należący do zmarłego pierścień Rybaka, a także metalową matrycę, która służyła do opatrywania listów apostolskich ołowianymi pieczęciami. Wspomagany przez trzech kardynałów asystentów, wybranych z grupy kardynałów poniżej 80 roku życia, zarządza wszystkimi bieżącymi sprawami z uwzględnieniem postanowień podejmowanych w drodze głosowania przez Kolegium Kardynałów, a także watykańskimi finansami i mieniem.
Kardynał ten ma także specjalne uprawnienia. Między innymi notarialnie potwierdza fakt śmierci papieża, opieczętowuje apartament papieski oraz powiadamia kardynała wikariusza Rzymu o śmierci papieża. Od momentu śmierci papieża obejmuje w posiadanie Watykański Pałac Apostolski, Pałac laterański oraz Castel Gandolfo. Zasięgając opinii kardynałów stojących na czele trzech stopni (kardynałów diakonów, kardynałów prezbiterów oraz kardynałów biskupów) Kolegium Kardynałów ustala wszystkie sprawy związane z pogrzebem papieża, korzystając ze wskazówek, które zostawił mu papież. Nadzoruje przygotowania do konklawe. Podczas konklawe pod jego nadzorem pozostają Domus Sanctae Martae oraz Kaplica Sykstyńska wraz z przyległymi pomieszczeniami.
[edytuj] Historia
Urząd kamerlinga utworzył papież Grzegorz VII w miejsce zniesionego urzędu archidiakona Rzymu. Do XV wieku wielu duchownych piastujących ten urząd nie było kardynałami.
Od 1993 do 2007 kardynałem kamerlingiem był Eduardo Martinez Somalo. Po jego przejściu na emeryturę, papież Benedykt XVI mianował na to stanowisko obecnego sekretarza stanu Watykanu, kardynała Tarcisio Bertone.
[edytuj] Lista kamerlingów od pontyfikatu Adriana IV (1154-59)
Nie-kardynałowie oznaczeni kursywą[1]:
- Boso Breakspeare (ca.1154 — ca.1179)
- Melior le Maitre (ca. 1183 — 1189)
- Cencio Camerario (5 grudnia 1189 – 18 lipca 1216)
- Ottaviano Conti di Segni (1216 — 1219)
- Stefano di Ceccano (1219 – 23 listopada 1227)
- Rinaldo Conti di Segni (10 maja 1229 – 12 grudnia 1254)
- Niccolo da Anagni (grudzień 1254 – 1257)
- Pierre de Roncevault (ca.1257-1262)
- Pierre de Charny (ca.1262-1268)
- Odon de Châteauroux (1270 — ca.1272)
- Pietro de Montebruno (1272)
- Gugllielmo di San Lorenzo (ca.1272 - ca.1277)
- Raynaldus Marci (1277-1278)
- Angelo de Vezzosi (1278-1279)
- Berardo di Camerino (1279 - 12 grudnia 1288)
- Niccolo (1289 - ca.1294)
- Tommaso d'Ocra (1294 – 29 maja 1300)
- Teodorico Ranieri (1300 – 7 grudnia 1306)
- Arnaud Frangier de Chanteloup (grudzień 1306 – 19 grudnia (?) 1310)
- Bertrand des Bordes (19 grudnia (?) 1310 — 12 września 1311)
- Arnaud d'Aux (1311 – 23 lipca 1319)
- Gasbert de Valle (18 września 1319 – 1 stycznia 1347)
- Stefano Aldebrandi Cambaruti (6 marca 1347 – 15 marca 1360)
- Arnaud Aubert (16 marca 1361 – 11 czerwca 1371)
- Pierre du Cros (20 czerwca 1371 – 23 grudnia 1383)
- Marino Giudice (1383 – 1385)
- Marino Bulcani (1385 – 8 sierpnia 1394)
- Stefano Palosio (wrzesień 1394 – 24 kwietnia 1396)
- Cosimo Gentile Migliorati (maj 1396 – 17 października 1404)
- Corrado Caraccioli (1404 – 1 grudnia 1406)
- Enrico Minutoli (1 grudnia 1406 – 1409/17 czerwca 1412)[2]
- Antonio Correr (lipiec 1412 – 9 lipca 1415)
- François de Conzie (24 grudnia 1383 / lipiec 1415[3] − 31 grudnia 1431)
- Francesco Condulmer (24 stycznia 1432 – 1439)
- Ludovico Trevisan (styczeń 1440 – 22 marca 1465)
- (1465-1471 - vacat)
- Latino Orsini (9 sierpnia 1471 – 11 sierpnia 1477)
- Guillaume d'Estouteville (12 sierpnia 1477 – 22 stycznia 1483)
- Raffaele Sansoni Galeotti Riario (24 stycznia 1483 – 9 lipca 1521)
- Innocenzo Cibo (14 lipca – 13 września 1521)
- Francesco Armellini Pantalassi de' Medici (13 września 1521 – 25 października 1527)
- Agostino Spinola (8 czerwca 1528 – 18 października 1537)
- Guido Ascanio Sforza (22 października 1537 – 6 października 1564)
- Vitellozzo Vitelli (17 listopada 1564 – 19 listopada 1568)
- Michele Bonelli (3 grudnia 1568 – 10 maja 1570)
- Luigi Cornaro (10 maja 1570 – 20 maja 1584)
- Filippo Vastavillani (14 maja 1584 – 17 sierpnia 1587)
- Enrico Caetani (26 października 1587 – 13 grudnia 1599)
- Pietro Aldobrandini (20 grudnia 1599 – 10 lutego 1621)
- Ludovico Ludovisi (17 marca 1621 – 7 czerwca 1623)
- Ippolito Aldobrandini (7 czerwca 1623 – 19 lipca 1638)
- Antonio Barberini (28 lipca 1638 – 3 sierpnia 1671)
- Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (4 sierpnia 1671 – 29 czerwca 1698)
- Galeazzo Marescotti, pro–kamerling (4 lipca – 24 listopada 1698)
- Giovanni Battista Spinola (24 listopada 1698 – 19 marca 1719)
- Annibale Albani (29 marca 1719 – 23 lutego 1747)
- Silvio Gonzaga Valenti (25 lutego 1747 – 28 sierpnia 1756)
- Girolamo Colonna di Sciarra (20 września 1756 – 18 stycznia 1763)
- Carlo Rezzonico (24 stycznia 1763 – 26 stycznia 1799)
- Romoaldo Braschi-Onesti (19 października 1799 – 10 listopada 1801)
- Giuseppe Maria Doria Pamphili, pro–kamerling (10 listopada 1801 – 19 maja 1814)
- Bartolomeo Pacca (26 września 1814 – 20 grudnia 1824)
- Pietro Francesco Galleffi (20 grudnia 1824 – 18 czerwca 1837)
- Giacomo Giustiniani (2 października 1837 – 24 lutego 1843)
- Tommaso Riario Sforza (3 kwietnia 1843 – 14 marca 1857)
- Lodovico Altieri (19 marca 1857 – 11 sierpnia 1867)
- Filippo De Angelis (20 września 1867 – 8 lipca 1877)
- Vincenzo Gioacchino Pecci (21 września 1877 – 20 lutego 1878)
- Camillo di Pietro (28 marca 1878 – 6 marca 1884)
- Domenico Consolini (24 marca – 20 grudnia 1884)
- Luigi Oreglia di Santo Stefano (27 marca 1885 – 7 grudnia 1913)
- Francesco Salesio della Volpe (25 maja 1914 – 5 listopada 1916)
- Pietro Gasparri (4 grudnia 1916 – 18 listopada 1934)
- Eugenio Pacelli (1 kwietnia 1935 – 2 marca 1939)
- Lorenzo Lauri (11 grudnia 1939 – 8 października 1941)
- Benedetto Aloisi Masella (9 października 1958 – 30 września 1970)
- Jean-Marie Villot (16 października 1970 – 9 marca 1979)
- Paolo Bertoli (5 maja 1979 – 25 marca 1985)
- Sebastiano Baggio (25 marca 1985 – 21 marca 1993)
- Eduardo Martínez Somalo (5 kwietnia 1993 – 4 kwietnia 2007)
- Tarcisio Bertone (od 4 kwietnia 2007)
Przypisy
- ↑ Źródła historyczne zawierają rozbieżności co do obsady urzędu kamerlinga przed rokiem 1432. Jako osoby sprawujące ten urząd wymieniani są m. in. pominięci na powyższej liście kardynałowie Arnaud Bernard du Pouget (w 1368)[1], Pierre d'Estaing (1370-77)[2], Guillaume d'Aigrefeuille (1377-1401?)[3], Amadeo Saluzzo (1416-19)[4], Francesco Lando (1419-27)[5], Louis Aleman (1427-31)[6] i Niccolo Albergati (1431-32)[7]. Rozbieżności te z uwagi na upływ czasu są prawdopodobnie nierozwiązywalne
- ↑ W 1409 przeszedł do obediencji pizańskiej, nie został jednak formalnie deponowany przez "rzymskiego" papieża Grzegorza XII, który dopiero po jego śmierci mianował jego następcę.
- ↑ Przed 1415 sprawował urząd kamerlinga w obediencji najpierw awiniońskich, a potem pizańskich antypapieży okresu Wielkiej Schizmy Zachodniej
