Papiasz
Z Wikipedii
Papiasz - (Παπίας) biskup Hierapolis w Azji Mniejszej, teolog, jeden z Ojców Apostolskich, żyjący prawdopodobnie w latach 60-135, święty. Autor Kyriakon logion exegesis (Κυριακῶν Λογίων Ἐξηγήσις) - pięciu ksiąg poświęconych interpretacji logiów Pana powstałych około roku 130 n.e., a które to księgi przetrwały jedynie we fragmentach, w dziełach św. Ireneusza z Lyonu oraz Euzebiusza z Cezarei. Istnieją podstawy do przypuszczeń, iż Papiasz poniósł męczeńską śmierć wraz ze św. Polikarpem ze Smyrny. Data jego śmierci byłaby wówczas późniejsza tzn. ok 155.
Ireneusz nazywa Papiasza uczniem Jana i "słuchaczem Apostołów", a ponadto "towarzyszem Polikarpa". Jego Hierapolis, to dzisiejsze Pamukkale w Turcji, miejscowość leżąca niedaleko Kolosów (zob. List do Kolosan) oraz Laodycei. Dzieło Papiasza św. Ireneusz cytuje w Adversus haereses, zajmując wobec niego pozycję neutralną. Euzebiusz z Cezarei w Historii Kościoła wypowiada się zaś o Papiaszu w tonie lekceważącym, jako o człowieku ograniczonym, który dosłownie interpretował figuratywny język tradycji apostolskiej i był zwolennikiem chiliazmu. Jednocześnie powątpiewał w jego związek ze św. Janem, gdyż sam Papiasz pisał o sobie jako słuchaczu "prezbitera Jana" oraz Aristiona, nieco wcześniej wymieniając prawdopodobnie innego Jana jako jednego z Apostołów i odróżniając go od "prezbiterów", którzy uczą o słowach Apostołów. Opierając się na wypowiedzi Papiasza, niektórzy sądzą, że wymieniony przez niego Jan Prezbiter, to Jan Starszy, jeden z ostatnich uczniów Jezusa, uważany przez tych badaczy za rzeczywistego autora Listów Jana oraz Apokalipsy.
W obecnej postaci dzieło Papiasza opisuje powstanie dwóch pierwszych Ewangelii i w tym tkwi jego zasadnicze znaczenie. Zgodnie ze świadectwem Papiasza św. Marek, jako tłumacz św. Piotra, zapisał zgodnie z prawdą czyny i słowa Jezusa głoszone przez Piotra, choć nie wszystko we właściwej kolejności, a św. Mateusz spisał "wyrocznie" (logia) Jezusa po hebrajsku, które później każdy tłumaczył możliwie jak najlepiej. Dużą część dzieła Papiasza stanowiły interpretacje "wyroczni" Pana, nie tylko takich jakie znamy z Ewangelii, ale również tych nie spisanych (agrafa), które najprawdopodobniej krążyły wśród chrześcijan tamtego czasu, przekazywane w tradycji ustnej.
