Pancerniki typu Florida
Z Wikipedii
| Pancerniki typu Florida | |
 |
|
| Opis typu | |
|---|---|
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 21 825 ton |
| Długość | 159 m |
| Szerokość | 26,9 m |
| Zanurzenie | 8,6 m |
| Prędkość | 21 węzłów |
| Załoga | 1001 oficerów i marynarzy |
| Uzbrojenie | 10 dział kalibru 305 mm 16 dział kalibru 127 mm 2 wyrzutnie torpedowe 533 mm |
Pancerniki typu Florida były pierwszymi pancernikami United States Navy, które miały napęd oparty tylko o turbiny parowe. Generalnie były podobne do poprzedniego typu (Delaware), ale były trochę większe i miały nowy rodzaj napędu.
Spis treści |
[edytuj] Projekt
Okręty tego typu miały o około 2 000 ton większą wyporność w stosunku do swoich poprzedników, ale miały to samo uzbrojenie główne składające się z 10 dział kalibru 305 mm umieszczonych w pięciu dwudziałowych wieżach. Uzbrojenie pomocnicze składało się z dział 127 mm, ale były to działa o długości luf 51 kalibrów (poprzedni typ miał lufy o długości 50 kalibrów) Zwiększona długość pozwalała na osiągnięcie przez pocisk większej prędkości wylotowej[1]. Maszynownia została powiększona, aby można było w niej zmieścić turbiny parowe systemu Parsonsa. [2] Szerokość okrętu zwiększono o 3 stopy co w rezultacie zwiększyło wyporność pancerników o 2000 ton. Jedyną zmianą opancerzenia, w porównaniu z budowanymi uprzednio pancernikami typu Delaware[2], było pogrubienie pancerzy dział kazamatowych, co - wobec braku doświadczenia przy konstrukcji tego typu kadłuba - spowodowało, że skierowane ku przodowi baterie kazamatowe stały się bezużyteczne za wyjątkiem bardzo spokojnego morza i umiarkowanej szybkości.
Dwa pancerniki typu Florida zostały zwodowane w 1910 i 1909 (odpowiednio):
[edytuj] Przebudowa
Okręty przetrwały cięcia floty, jakie nastały po traktacie waszyngtońskim w amerykańskiej flocie, później zostały zmodernizowane. Kotły opalane węglem zmieniono na opalane ropą. Zainstalowano bąble przeciwtorpedowe, co zwiększyło szerokość do 106 stóp. Dwa kominy zostały połączone w jeden. Zmieniono także maszty okrętów. Wiele dział 127 mm przeniesiono na główny pokład z kazamat, co zwiększyło możliwości ich użycia.
[edytuj] Zakończenie służby
Ustalenia traktatu londyńskiego spowodowały że USS "Florida" i USS "Utah" zostały rozbrojone. Wieże artylerii głównej zostały usunięte i pancerniki przerobiono na okręty szkolne dla artylerii przeciwlotniczej. USS "Florida" został zezłomowany, natomiast USS "Utah" został zatopiony 7 grudnia 1941 roku w czasie ataku na Pearl Harbor.
[edytuj] Bibliografia
- U.S. Battleships: An Illustrated Design History, Norman Friedman, ISBN 0-87021-715-1
