Ma Ying-jeou
Z Wikipedii
Ma Ying-jeou | |
Data urodzenia | 13 lipca 1950 |
Prezydent Republiki Chińskiej | |
Okres urzędowania | od 20 maja 2008 |
Przynależność polityczna | Kuomintang |
Wiceprezydent | Vincent Siew |
Poprzednik | Chen Shui-bian |
Ma Ying-jeou (ur. 13 lipca 1950 w Hong Kongu) – polityk Republiki Chińskiej, minister sprawiedliwości w latach 1993-1996, burmistrz Tajpej w latach 1998-2006, przewodniczący Kuomintangu od 2005 do 2007, prezydent państwa od 20 maja 2008 roku.
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Ma urodził się w 1950 w Hong Kongu w Koulun, wówczas brytyjskim terytorium zamorskim. Kiedy miał rok jego rodzina przeniosła się na Tajwan. W 1972 ukończył prawo na Tajwańskim Uniwersytecie Narodowym. Naukę kontynuował w USA na Uniwersytecie Nowojorskim oraz Uniwersytecie Harvarda. W 1981 powrócił na Tajwan, gdzie kontynuował pracę naukową.
[edytuj] Początki kariery politycznej
Ma Ying-jeou rozpoczął pracę w pałacu prezydenckim za kadencji prezydenta Chang Ching-kuo, zostając początkowo jego osobistym tłumaczem. Następnie Ma awansował na stanowisko szefa Departamentu Badań i Rozwoju w Yuanie Wykonawczym (rządzie), zostając w wieku 38 lat najmłodszym członkiem gabinetu.
Od 1984 do 1988 był zastępcą sekretarza generalnego Kuomintangu (KMT). W 1993 prezydent Lee Teng-hui mianował go ministrem sprawiedliwości. Jako minister sprawiedliwości, Ma sprzeciwił się zniesieniu artykułu 100 prawa karnego, pozwalającego na zatrzymywanie dysydentów przed zniesieniem stanu wojennego w 1987. Sprzeciwił się także reformie wprowadzającej bezpośredni wybór prezydenta Republiki Chińskiej. Poprzez swoje działanie zyskał w niektórych kręgach opinię przeciwnika pełnej demokracji. W czasie urzędowania jako minister, Ma walczył szczególnie mocno ze zjawiskiem korupcji, określanym na Tajwanie jako czarne złoto (pieniądze uzyskiwane dzięki czarnym, brudnym metodom). Urząd ministra Ma przestał pełnić w 1996. Powrócił wówczas do działalności akademickiej i naukowej.
[edytuj] Burmistrz Tajpej
Ma Ying-jeou 25 grudnia 1998 został burmistrzem Tajpej, pokonując w wyborach rywala z Demokratycznej Partii Postępowej, Chen Shui-biana, który ubiegał się o reelekcję.
W grudniu 2002 ponownie wygrał wybory burmistrza Tajpej zdobywając 64% głosów. Za jego rządów w mieście w 2003 wybuchła epidemia SARS, a w 2004 miała miejsce poważna powódź. Burmistrzem stolicy Ma pozostał do 25 grudnia 2006.
[edytuj] Przewodniczący Kuomintangu
Pozycja Ma Jing-jeou wewnątrz Kuomintangu wzrosła po przegranej dotychczasowego przewodniczącego Lien Chana w wyborach prezydenckich w 2004. Ma był wówczas postrzegany jako jego naturalny sukcesor. W kwietniu 2005 Ma ogłosił swój udział w wyborach przewodniczącego partii. 16 lipca 2005 na kongresie Kuomintangu pokonał swego rywala, Wanga Jin-pynga zdobywając 72% głosów poparcia.
Kuomintang pod jego przywództwem odniósł przytłaczające zwycięstwo w wyborach lokalnych w grudniu 2005.
13 lutego 2007 Ma został oskarżony przez prokuraturę o defraudację prawie 340 tys. USD, zapisanych jako wydatki specjalne w okresie kiedy był burmistrzem Tajpej. Prokuratura zarzuciła mu użycie państwowych funduszy w celach prywatnych, takich jak na przykład pokrycie kosztów studiów zagranicznych córki czy bieżące wydatki domowe. W tym samym dniu zrezygnował ze stanowiska przewodniczącego partii, zaprzeczając jednocześnie wszelkim zarzutom i deklarując swoją niewinność. Tłumaczył, iż specjalne fundusze były częścią jego wynagrodzenia, jednak zostały wydane wyłącznie na cele publiczne i charytatywne. 14 sierpnia 2007 urząd skarbowy uznał, iż Ma jest niewinny i oczyścił jego osobę spod wszystkich zarzutów.
[edytuj] Kampania prezydencka
13 lutego 2007 wraz z rezygnacją ze stanowiska szefa Kuomintangu, Mu zadeklarował zamiar startu w wyborach prezydenckich 22 marca 2008. Oficjalnie swoją kandydaturę zgłosił 2 maja 2007. 23 czerwca 2007 w czasie kongresu partii został oficjalnie mianowany kandydatem Kuomintangu. 22 marca 2008 został wybrany nowym prezydentem Republiki Chińskiej, zdobywając 58,45% głosów. 20 maja 2008 oficjalnie objął stanowisko prezydenta Republiki Chińskiej. Zarówno w trakcie kampanii prezydenckiej, jak i w przemówieniu inauguracyjnym proponował przywrócenie dialogu z Chińską Republiką Ludową, jednocześnie zastrzegając niemożliwość zjednoczenia Chin w obecnych warunkach[1]
[edytuj] Życie prywatne
Ma Ying-jeou jest żonaty, ma dwie córki. Przez ponad 30 lat był gorliwym biegaczem, przez 6 pływakiem, przez 3 uprawiał triatlon. Wiele razy deklarował swoją pasję do literatury i muzyki, jest fanem azjatyckiej aktorki i piosenkarki Faye Wong. Ma jest również regularnym dawcą krwi (ponad 160 razy) i członkiem wielu organizacji charytatywnych. Mówi po chińsku- mandaryńsku, angielsku oraz tajwańsku.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Strona oficjalna Ma Ying-jeou
- Strona oficjalna Kuomintangu
- Strona oficjalna miasta Taipei
- "Dr Ying-jeou Ma former Mayor of Taipei", CityMayors.
- "Ma Ying-jeou indicted, resigns as KMT chairman", Taipei Times, 13 lutego 2007.
- "Taiwanese opposition leader indicted", Boston.com, 13 lutego 2007.
- "Ma accused of embezzlement", Taipei Times, 3 sierpnia 2006.
- "Ma questioned over donation records", Taipei Times, 24 listopada 2006.
- "KMT rejects, then accepts chairman's resignation", Taiwan Headlines, 14 lutego 2007.
- "Ma Ying-jeou Talkasia Interview", CNN.com, 13 lutego 2007.
- "Taiwan court clears presidential candidate Ma of corruption", Channel NewsAsia, 14 sierpnia 2007.
- "Ma said to pick Siew for 2008 race", The China Post, 23 czerwca 2007.
Afganistan¹ • Arabia Saudyjska¹ • Armenia • Azerbejdżan • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Birma • Brunei¹ • Chiny • Cypr¹ • Filipiny¹ • Gruzja • Indie • Indonezja¹ • Irak • Iran¹ • Izrael • Japonia • Jemen • Jordania • Kambodża • Katar • Kazachstan • Kirgistan • Korea Południowa • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Malediwy¹ • Malezja • Mongolia • Oman¹ • Pakistan • Rosja • Singapur • Sri Lanka • Syria • Tadżykistan • Tajlandia • Timor Wschodni • Turcja • Turkmenistan¹ • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie
Państwa nieuznawane: Abchazja • Cypr Północny • Górski Karabach • Ilam¹ • Osetia Południowa • Palestyna • Republika Chińska (Tajwan)
Armenia • Azerbejdżan • Bahrajn • Bangladesz • Bhutan • Birma • Chiny • Gruzja • Indie • Irak • Izrael • Japonia • Jemen • Jordania • Kambodża • Katar • Kazachstan • Kirgistan • Korea Południowa • Korea Północna • Kuwejt • Laos • Liban • Malezja • Mongolia • Nepal² • Pakistan • Rosja • Singapur • Sri Lanka • Syria • Tadżykistan • Tajlandia • Timor Wschodni • Turcja • Uzbekistan • Wietnam • Zjednoczone Emiraty Arabskie
Państwa nieuznawane: Abchazja • Cypr Północny • Górski Karabach • Osetia Południowa • Palestyna • Republika Chińska (Tajwan)
¹Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu
²Premier pełni tymczasowo funkcję szefa państwa
Szefowie państw: Abchazja • Cypr Północny • Czeczeńska Republika Iczkerii¹ • Galmudug¹ • Górski Karabach • Ilam¹ • Maakhir¹ • Naddniestrze¹ • Osetia Południowa • Palestyna • Puntland¹ • Republika Chińska (Tajwan) • Sahara Zachodnia • Somaliland¹
Szefowie rządów: Abchazja • Cypr Północny • Górski Karabach • Osetia Południowa • Palestyna (1, 2) • Republika Chińska (Tajwan) • Sahara Zachodnia
¹Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu