Król
Z Wikipedii
Król – tytuł osoby sprawującej najwyższą władzę w państwie o ustroju monarchicznym; władca przeważnie koronowany w specjalnym obrzędzie; najpowszechniej występujący tytuł monarszy.
Z czasem nadanie tytułu królewskiego chrześcijańskiemu władcy połączono z namaszczeniem przez papieża lub arcybiskupa. Insygnia królewskie to korona, berło, jabłko. Obecnie królowie państw europejskich pełnią zwykle funkcje reprezentacyjne i są jedynie symbolem wieloletnich tradycji państwowych, jak np. w Wielkiej Brytanii lub Szwecji. W krajach pozaeuropejskich król posiada znacznie większą władzę (np. Maroko, Jordania, Tajlandia). W niektórych państwach sprawuje władzę absolutną (Arabia Saudyjska).
Pierwszym królem Polski był Bolesław I Chrobry, ukoronowany w 1025 roku[1]. W literaturze nie wyklucza się symbolicznego aktu włożenia korony na głowę Bolesława przez cesarza Ottona III w 1000 roku, jednak odrzuca się tradycję o koronacji Chrobrego dokonanej przez niemieckiego władcę[2].
Ostatnia w dziejach koronacja na króla Polski odbyła się w 1829, ukoronowany został car rosyjski Mikołaj I Romanow.
Tytułu króla używano też w odniesieniu do niektórych kapłanów (Rex Nemorensis, rex sacrorum).
Przypisy
[edytuj] Zobacz też
- Poczet królów Polski - lista królów polskich
- Władcy Polski - lista wszystkich władców Polski (królów, książąt, etc.)
- Polskie królowe - lista królowych polskich
