Kazimierz Plisowski
Z Wikipedii
| Kazimierz Plisowski | |
|---|---|
| ' | |
| Życie |  pułkownik |
| Data urodzenia | 11 lutego 1896 r. Nowosiółka |
| Data śmierci | 22 grudnia 1962 r. Warszawa |
| Kariera | |
| W służbie od | 1917 |
| Pełniona funkcja | dowódca: Suwalska BK |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, kampania wrześniowa |
| Odznaczenia | |
      |
|
Kazimierz Plisowski (11 lutego 1896 Nowosiółka – 22 grudnia 1962 Warszawa) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Urodził się w miejscowości Nowosiółka, powiat Bałta na Podolu. Jego starszym bratem jest gen. Konstanty Plisowski. Uczył się w Korpusie Kadetów w Sumach, gdzie uzyskał w 1915 roku maturę. Następnie kontynuował naukę w Mikołowskiej Szkole Jazdy w Petersburgu, którą ukończył w 1916 roku. Następnie pełnił służbę w 12 Achatyrskim Pułku Huzarów.
W grudniu 1917 wszedł w skład polskiego szwadronu jazdy w Odessie, wraz z którym po dotarciu w rejon Bobrujska wszedł w skład 3 Pułku Ułanów I Korpusu Polskiego. Po kapitulacji I Korpusu Polskiego przedostał się do 4 Dywizji Strzelców Polskich, w której służył od września 1918 roku i wraz z nią wrócił do Polski.
Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej w Galicji Wschodnie, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej dowodząc szwadronem w 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich.
Następnie pełni funkcje: adiutanta dowódcy 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich (1922 – 1924, dowódcy szwadronu zapasowego pułku (1924 – 1925), komendant Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii i Podoficerów Zawodowych w DOK VI Lwów (9 maja 1925 – 24 grudnia 1928), kwatermistrza 3 Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach (1928 – 1929), zastępcy dowódcy 13 Pułku Ułanów Wileńskich w Nowej Wilejce (1929 – 1932). W 1931 roku ukończył kurs oficerów sztabowych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W okresie od 10 listopada 1932 do 13 marca 1937 roku jest dowódcą 10 Pułku Strzelców Konnych.
13 marca 1937 roku obejmuje stanowisko dowódcy 2 Pułku Ułanów Grochowskich i pułkiem tym dowodzi w czasie kampanii wrześniowej do dnia 9 września 1939 roku. Zostaje wtedy dowódcą Suwalskiej Brygady Kawalerii i funkcję tę pełni do 22 września. Następnie dowodzi Brygadą „Plis” w składzie Dywizji Kawalerii „Zaza”. Jako dowódca tej brygady bierze udział w bitwie pod Kockiem, gdzie 6 października 1939 roku dostaje się do niewoli niemieckiej.
W latach 1939 – 1945 przebywa w obozach jenieckich, w kwietniu 1945 roku zostaje uwolniony z oflagu VIIA Murnau przez wojska amerykańskie. Po uwolnieniu wyjeżdża do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie. We wrześniu 1962 roku wraca do Polski, już wtedy jest bardzo chory. Zmarł 22 grudnia 1962 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
[edytuj] Awanse
[edytuj] Odznaczenia i ordery
- Order Virtuti Militari kl. IV
- Order Virtuti Militari kl. V
- Order Polonia Restituta kl. IV
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
