Kazimierz Koźniewski
Z Wikipedii
Kazimierz Koźniewski (ur. 26 lipca 1919 w Warszawie, zm. 15 kwietnia 2005 w Warszawie) – historyk harcerstwa, prozaik, publicysta, eseista, reportażysta, harcerz z pokolenia kolumbów. Autor scenariuszy do kilku filmów fabularnych.
Maturę zdał w 1938 roku. Studia polonistyczne odbył na Uniwersytecie Warszawskim, najpierw jawne, później tajne w konspiracji. Debiutował w czasopismach młodzieżowych, szkolnych, harcerskich, akademickich – m.in. "Kuźnia Młodych", "Nowa Kuźnia Młodych", "Orka na Ugorze", "Na Tropie", "W Kręgu Wodzów" i inne.
W latach 1939-1940 jeden z założycieli i członek konspiracyjnego PLANu. Od kwietnia 1940 roku do lutego 1941 roku służy w Wojsku Polskim we Francji i w Szkocji. W 1941 roku wysłany jako kurier rządu polskiego do kraju, podczas wykonywania tej misji w sierpniu 1941 roku aresztowany w Budapeszcie, gdzie był więziony aż do roku 1942. W czerwcu 1943 roku powraca nielegalnie do kraju. W latach 1943-1945 pracownik Departamentu Informacji Delegatury Rządu RP na Kraj, pracuje w konspiracji. Był współpracownikiem pism konspiracyjnych oraz członkiem Naczelnictwa Szarych Szeregów.
Od jesieni 1945 roku członek redakcji "Przekroju", a od roku 1957 do śmierci członek zespołu redakcyjnego "Polityki". W latach 1957-1982 był redaktorem naczelnym "Magazynu Polskiego", a w latach 1982-1985 – tygodnika "Tu i Teraz". Współpracował z wieloma pismami i gazetami. Autor ok. 50 książek i co najmniej 6000 artykułów w prasie periodycznej.
Koźniewski pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim 26 kwietnia 2005 roku. Żegnała go 16 Warszawska Drużyna Harcerzy im. Zawiszy Czarnego, z którą był związany.
Spis treści |
[edytuj] Współpraca z organami bezpieczeństwa Polski Ludowej
Był postacią kontrowersyjną o wyrazistych poglądach, które czasami budziły sprzeciw. Od lat 40 XX wieku lat był tajnym współpracownikiem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego i Służby Bezpieczeństwa PRL o kryptonimie 33.[1] Był świadkiem oskarżenia w procesie pokazowym Melchiora Wańkowicza w r. 1964. Jego tekst popierający wprowadzenie stanu wojennego władze rozpowszechniały na plakatach.
[edytuj] Najbardziej znane książki
- 11 naszych dni (1970)
- Bunt w więzieniu (1968)
- Czerwony harcmistrz. O Juliuszu Dąbrowskim
- I zawsze krzyż oksydowany...
- Ognie i ogniska. Drogi i przemiany harcerstwa polskiego
- Piątka z ulicy Barskiej (1952; Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia 1952; na jej podstawie powstał film fabularny; lektura szkolna za czasów wczesnego PRL-u)
- Słownik swoich i obcych czyli alfabet Koźniewskiego (1995; wzorem Alfabetu Urbana)
- Sto koni do stu brzegów (1970)
- Śmierć w trójkącie błędów (1971)
- Tydzień do siódmej potęgi (1964; dla młodzieży; publikowana w serii "Biblioteka młodych")
- Wszystko w porządku (1973)
- Zimowe kwiaty (1959)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- "Gawęda o szesnastce Zawiszy Czarnego" autorstwa K. Koźniewskiego
- Artykuł "Konfident z wyboru", Tygodnik "Wprost", Nr 1227 z 18 czerwca 2006
