Kazimierz Fabrycy
Z Wikipedii
| Kazimierz Fabrycy | |
|---|---|
| ' | |
 |
|
| Życie |  generał dywizji |
| Data urodzenia | 3 marca 1888 Odessa |
| Data śmierci | 18 lipca 1958 Londyn |
| Kariera | |
| W służbie od | |
| Pełniona funkcja | dowódca Armii Karpaty |
| Główne wojny i bitwy | wojna obronna 1939r., I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      |
|
Kazimierz Fabrycy (ur. 3 marca 1888 w Odessie, zm. 18 lipca 1958 w Londynie) - generał dywizji Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Działalność niepodległościowa
Generał Fabrycy urodzony w Odessie, służył początkowo w armii rosyjskiej, uczestnicząc jednocześnie czynnie w konspiracyjnych organizacjach niepodległościowych.
Był współorganizatorem Związku Walki Czynnej, a później także Związku Strzeleckiego. W latach 1914-1917 walczył w Legionach Polskich, po kryzysie przysięgowym internowany przez Niemców w Beniaminowie.
- Legiony Polskie (VIII 1914-VII 1917):
- dowódca kompanii w l. pp I Brygady
- oficer sztabu Komendy Legionów
- dowódca batalionu w 2. i 3. pp II Brygady
- p.o. dowódcy l. pp.
- Polska Siła Zbrojna (21 IV - 30 X 1918)
- dowódca kadry 4. pp i kursu oficerów piechoty w Ostrowi Mazowieckiej oraz
- komendant garnizonu i organizatorem kursu uzupełnień dla oficerów I Korpusu w Dęblinie.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
W wojnie 1920 roku dowodził 34 Pułkiem Piechoty. W latach 1926-1934 piastował urząd wiceministra spraw wojskowych, a od 1934 - inspektora Armii we Lwowie. W okresie międzywojennym dowodził m.in. XXXI, XX i XXII Brygadami Piechoty oraz 3 DP.
15 marca 1939 został mianowany dowódcą odcinka słowackiego, od 11 lipca 1939 dowódca Armii Karpaty, przemianowanej 6 września na Armię Małopolską. Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej opuścił swą armię walczącą na linii Sanu i przeniósł się ze sztabem do Lwowa. Mianowany dowódcą obrony Przedmościa Rumuńskiego, po agresji Związku Radzieckiego 18 września przekroczył granicę z Rumunią.
- Wojsko Polskie:
- dowódca 4 Pułku Piechoty (XI - 07.XII.1918)
- dowódca 4 Pułku Piechoty (07.XII.1918 - VII.1920)
- zastępcą inspektora Szkół Piechoty (18 I-25 VII 1919)
- szef sztabu dowództwa Okręgu Generalnego Poznań (25 VII 1919-12 II 1920),
- dowódca XXXI, XX i XXII Brygadą Piechoty (12 II 1920-24 IX 1921)
- dowódca 3 DP Leg. w Zamościu (21 IX 1921-20 VIII 1926)
- II wiceminister spraw wojskowych (20 VIII 1926-3 VIII 1931)
- I wiceminister spraw wojskowych (1931-15 V 1934),
- inspektor armii z siedzibą we Lwowie (1934-1939)
- dowódca południowego odcinka granicznego (12 III- -10 VII 1939)
- dowódca armii „Karpaty" (11.VII-12.IX.1939)
- dowódca obrony przedmościa rumuńskiego
Resztę wojny spędził na Bliskim Wschodzie, najpierw w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, później w innych formacjach tyłowych w Palestynie. Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii.
[edytuj] Awanse:
- chorąży rezerwy
- podporucznik 1913
- porucznik 1914
- kapitan 1914
- major 1915
- podpułkownik 1918
- pułkownik 1919
- generał brygady 1924
- generał dywizji 1931
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 2771)
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
- Znak oficerski "Parasol"
- Krzyż Oficerski Wyższy Legii Honorowej
- Krzyż Komandorski Legii Honorowej
[edytuj] Bibliografia
- T. Jurga – „Obrona Polski 1939 r.” (opracował W. Strzałkowski); Wyd. PAX 1990 r., s. 765-766.
- Rocznik Oficerski 1939, Wyd. Kraków 2006 r., s. 4.
- P. Stawecki - "Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939", Wyd. Warszawa 1994 r., s. 110-111.
- "Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945", Wyd. Koszalin 1997 r., s. 144.
- Rocznik Oficerski 1928 r. (tam data urodzenia - 7 marca 1888 r., ibid. s. 11).
