Kaliskie
Z Wikipedii
Kaliskie, kraina historyczna i region etnograficzny w środkowej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim i Nizinie Południowowielkopolskiej, w dorzeczu górnej i środkowej Warty, ze stolicą w Kaliszu; wschodnia część Wielkopolski właściwej.
Kaliskie obejmuje obszar dawnego województwa kaliskiego na południe od Gopła. Na północy graniczy z Kujawami, na południu z Dolnym Śląskiem i Śląskiem Opolskim, na zachodzie z Poznańskiem, na wschodzie sięga linii Warty (Jeziorsko)[1].
Po drugim rozbiorze Polski w 1793 region znalazł się w Prusach Południowych, po powstaniu wielkopolskim 1806 roku w Księstwie Warszawskim. Po kongresie wiedeńskim, w wyniku tzw. czwartego rozbioru Polski, nastąpił podział departamentu kaliskiego między Królestwo Prus a Imperium Rosyjskie wzdłuż granicy ustanowionej w 1815 na Prośnie. Wschodnia część z Kaliszem znalazła się w województwie kaliskim (od 1837 guberni kaliskiej) Królestwa Polskiego, część południowo-zachodnia (tzw. Zaprośnie) w rejencji poznańskiej Wielkiego Księstwa Poznańskiego (od 1848 Prowincji Poznańskiej) Królestwa Prus[2].
W XIX w. Kaliskie rozumiano jako region etnograficzny obejmujący obszar Wielkopolski właściwej, który po 1815 pozostał w Królestwie Polskim oraz ziemię łęczycką, ziemię sieradzką, ziemię wieluńską i powiat częstochowski[3][4] (obszar między Gopłem, Prosną i Pilicą siegający na południu ziemi krakowskiej).
Współcześnie region etnograficzny Kaliskiego określa się jako obszar historycznej ziemi kaliskiej[5], której południowo-wschodnie granice przekraczają linię mazurzenia.
Przypisy
- ↑ Sobański M., Kalisz i ziemia kaliska, Warszawa 1954, s. 7–11.
- ↑ Topolski J., Wielkopolska poprzez wieki, Poznań 1973, s. 128.
- ↑ Kolberg O., Lud. Jego zwyczaje..., t. 23 Kaliskie, Kraków 1890, s. 2–29.
- ↑ Burszta J., Kultura ludowa Kaliskiego w "Dziełach" Oskara Kolberga, [w:] Rocznik Kaliski 1970, t. 3, s. 10.
- ↑ Błaszczyk S., Kultura ludowa ziemi kaliskiej, [w:] Osiemnaście wieków Kalisza, red. Gieysztor A., t. 2, Kalisz 1961, s. 387.
