John Nunn
Z Wikipedii
John Nunn | |
Państwo | Anglia |
Data i miejsce urodzenia | 25 kwietnia 1955 Londyn |
Tytuł szachowy | arcymistrz (1978) |
Ranking | 2602 (01.04.2008) |
Miejsce w kraju | niesklasyfikowany |
John Denis Martin Nunn (ur. 25 kwietnia 1955 w Londynie) – angielski szachista i matematyk, arcymistrz od roku 1978.
Pierwszy międzynarodowy sukces odniósł w roku 1975, zdobywając w Groningen tytuł mistrza Europy juniorów do lat 20. W roku 1980 w Brighton zdobył tytuł mistrza Wielkiej Brytanii. W kolejnych latach zwyciężył bądź podzielił I miejsca w wielu międzynarodowych turniejach, m.in. w Helsinkach (1981, I-II), Wiesbaden (1981), Wijk aan Zee (trzykrotnie w latach 1982 [I-II],1990 oraz 1991), Biel (1983, I-II), Gjøvik (1983, I-III), Brighton (1983), Zurychu (1984) oraz Hastings (1994).
Dwukrotnie startował w międzystrefowych rozgrywkach o tytuł mistrza świata, ale ani razu nie udało mu się awansować do grona pretendentów do tego tytułu. Najbliżej osiągnięcia tego sukcesu był w roku 1987, zajmując w Sziraku III-IV miejsce. W rozegranym w Budapeszcie dodatkowym meczu o jedno miejsce premiowane awansem uległ jednak Lajosowi Portischowi[1].
Jest multimedalistą najważniejszych drużynowych rozgrywek szachowych:
- ośmiokrotnie zdobywał medale na szachowych olimpiadach: drużynowo 3 srebrne i 2 brązowe oraz indywidualnie 2 złote i 1 srebrny (w latach 1976-1994 dziesięciokrotnie brał udział w tych rozgrywkach, zdobywając 66½ pkt w 99 partiach),
- trzykrotnie na drużynowych mistrzostwach świata: drużynowo 2 brązowe oraz indywidualnie 1 brązowy
- czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy: drużynowo 2 brązowe oraz indywidualnie 1 złoty i 1 srebrny[2].
Od 1999 r. występuje sporadycznie w turniejach, koncentrując się głównie na rozgrywkach drużynowych w Anglii i Niemczech oraz na startach w turniejach rozwiązywania zadań szachowych (ang. solving), w których osiągnął wybitne sukcesy. W 2004 r. zdobył w Chalkidiki tytuł mistrza świata tej odmiany szachów oraz jako trzeci arcymistrz gry praktycznej (po Jonathanie Mestelu i Ramie Sofferze) otrzymał tytuł arcymistrza[3]. W 2007 r. (w Rhodes) po raz drugi w karierze zdobył tytuł mistrza świata[4]. Jest również uznanym szachowym publicystą, jego książki poświęcone grze końcowej należą do najlepszych z tego gatunku.
W roku 1978 ukończył Uniwersytet Oksfordzki, posiada tytuł doktora matematyki (praca doktorska dotyczyła topologii algebraicznej).
Jego małżonką jest Petra Fink, pochodząca z Niemiec szachistka z tytułem mistrzyni FIDE.
[edytuj] Wybrana bibliografia
- 101 Brilliant Chess Miniatures (2000), Gambit Publications. ISBN 1-901983-16-1.
- Beating the Sicilian 3 (1995, razem z Joe Gallagherem), Henry Holt & Co. ISBN 0-8050-4227-X.
- The Complete Najdorf 6. Bg5 (1997), International Chess Enterprises. ISBN 1-879479-45-1.
- Endgame Challenge (2002), Gambit Publications. ISBN 1-901983-83-8.
- Grandmaster Chess Move by Move (2005), Gambit Publications. ISBN 1-904600-34-4.
- John Nunn's Best Games (2001), Batsford. ISBN 0-7134-7726-1.
- John Nunn's Chess Puzzle Book (1999), Gambit Publications. ISBN 1-901983-08-0.
- Learn Chess (2000), Gambit Publications. ISBN 1-901983-30-7.
- Learn Chess Tactics (2004), Gambit Publications. ISBN 1-901983-98-6.
- Mammoth Book of the World's Greatest Chess Games (2004, razem z Grahamem Burgessem i Johnem Emmsem), Carroll & Graf. ISBN 0-7867-1411-5.
- Nunn's Chess Openings (1999), Everyman Chess. ISBN 1-85744-221-0.
- Secrets of Grandmaster Chess (1997), International Chess Enterprises. ISBN 1-879479-54-0.
- Secrets of Minor Piece Endings (2001), Rowman Littlefield. ISBN 0-7134-7727-X.
- Secrets of Pawnless Endings (1994, 2002), Gambit Publications. ISBN 1-901983-65-X.
- Secrets of Practical Chess (1998), Gambit Publications. ISBN 1-901983-01-3.
- Secrets of Rook Endings (1992, 1999), Gambit Publications. ISBN 1-901983-18-8.
- Solving in Style (1995, 2002), Gambit Publications. ISBN 1-901983-66-8.
- Tactical Chess Endings (2003), Batsford. ISBN 0-7134-5937-9.
- Understanding Chess Move by Move (2001), Gambit Publications. ISBN 1-901983-41-2.