Jezioro Czarne (Olsztyn)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy Jeziora Czarnego. Zobacz też: Jezioro Sukiel.

Czarne
Kontynent	Europa
Państwa	Polska
Głębokość • średnia • maksymalna	2,1 m 7,1 m
Rodzaj jeziora	okresowo-przepływowe

Jezioro Czarne - niewielkie jezioro położone w Olsztynie na terenie Osiedla Nad Jeziorem Długim.

[edytuj] Położenie i opis jeziora

Jezioro Czarne położone jest w północno-zachodniej części Olsztyna, pomiędzy jeziorem Ukiel i jeziorem Długim. Jest kształtu owalnego, o regularnej linii brzegowej. Jest to jezioro okresowo przepływowe, włączone sztucznie do zlewni Jeziora Długiego. Większą część litoralu zajmują rośliny zanurzone (elodeidy) oraz rośliny o liściach pływających (nymfeidy). Pas oczeretów jest niezbyt silnie rozwinięty.

Spis treści

1 Położenie i opis jeziora
2 Podstawowe cechy morfometryczne
3 Zlewnia
4 Dane o jeziorze z 2003 roku
5 Bibliografia
- 5.1 Zobacz też
- 5.2 Linki zewnętrzne

[edytuj] Podstawowe cechy morfometryczne

- powierzchnia zwierciadła wody 1,48 ha
- głębokość maksymalna 7,1 m
- głębokość średnia 2,7 m
- objętość 39,7 tys. m³
- długość linii brzegowej 450 m
- długość maksymalna 175 m
- szerokość maksymalna 110 m;

[edytuj] Zlewnia

Powierzchnia zlewni Jeziora Czarnego jest niewielka i wynosi 12,9 ha. Generalnie występują gleby brunatne, ubogie w składniki pokarmowe, ale bogate w wapń. Większą część zlewni zajmuje park miejski z boiskiem sportowym, a w części północno-wschodniej znajduje się kompleks budynków. Ogólnie tereny zabudowane stanowią 16,3 % całkowitej powierzchni zlewni, natomiast użytki zielone 83,7 %.

[edytuj] Dane o jeziorze z 2003 roku

Przeprowadzone badania wskazują przede wszystkim na słabą dynamikę mas wodnych omawianego zbiornika. Cechy, które pozwalają zaliczyć jezioro do typu holomiktycznego o słabej dynamice mas wodnych to krótkotrwała cyrkulacja wiosenna, wczesne zakładanie się letniej stratyfikacji termicznej, płytki epilimion oraz wyraźna termoklina. Odpowiada to bradymiksji (Olszewski 1959a). Dobre warunki tlenowe panowały tylko w górnych warstwach epilimnionu, natomiast całkowity brak tlenu odnotowano dopiero od 5 m.
Zarówno przy powierzchni jak i przy dnie wody jeziora charakteryzowały się wysokimi wartościami BZT5. Najwyższe wartości sestonu (9,8 mg/dm³) i chlorofilu a (28,07 mg/dm³) stwierdzono wiosną. Latem natomiast koncentracja sestonu była niższa, dzięki czemu zwiększyła sie przezroczystość wody.
Zawartość substancji biogennych jest raczej przeciętna. Odnotowano wysokie zawartości fosforu mineralnego (1,02 P-PO4/dm³) i azotu amonowego ( 4,08 mg N-NH4/dm³). Były one jednak niższe w porównaniu z wartościami z 1992 roku. Z kolei stężenia żelaza i manganu były wyższe.

Podobnie jak w poprzednich latach był niski odczyn (pH 8,1-8,4 przy powierzchni i 6,7-7,7 przy dnie) oraz wysokie przewodnictwo elektrolityczne wody, które przekraczało 400 μS/cm.
Wszystkie te dane pozwalają na zaliczenia Jeziora Czarnego to jezior eutroficznych. Jakość jego wód jest niska (III klasa). Dokonując oceny podatności na degradację badanego zbiornika wg kryteriów zaproponowanych prze Kudelską i in. (1994) można stwierdzić, iż wykazuje on dużą podatność na wpływy zewnętrzne.