Janusz Adamczyk
Z Wikipedii
Janusz Adamczyk (24 grudnia 1947, Tarnowskie Góry – 30 grudnia 2003), oficer Wojska Polskiego, dr nauk medycznych, szef Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego WP, pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej ds. resortowej służby zdrowia.
Służbę wojskową rozpoczął w 1965 jako słuchacz Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Po ukończeniu uczelni i promocji na stopień podporucznika w 1971, odbył staż w 106 Wojskowym Szpitalu Garnizonowym w Gliwicach. W 1972 awansował do stopnia porucznika i został skierowany do 13 Pułku Zmechanizowanego 5 Dywizji Pancernej w Kożuchowie, gdzie dowodził kompanią medyczną oraz był starszym lekarzem pułku. W 1976 został mianowany na stopień kapitana. Od 1978 był szefem służby zdrowia 10 Dywizji Pancernej w Opolu.
W 1980 mianowany na stopień majora. W latach 1981-1989 pełnił funkcję starszego oficera w Szefostwie Służby Zdrowia Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Od 1983, po awansie do stopnia podpułkownika, był szefem Służby Zdrowia ŚOW – zastępcą kwatermistrza ŚOW. Podnosząc swoje kwalifikacje zawodowe, uzyskał w 1983 tytuł doktora nauk medycznych. Pułkownik od roku 1987.
W 1989 powierzono mu funkcję zastępcy szefa Służby Zdrowia – inspektora sanitarnego Wojska Polskiego na szczeblu Głównego Kwatermistrzostwa WP, a następnie Sztabu Generalnego WP. Był współautorem nowego systemu zabezpieczenia medycznego sił zbrojnych dostosowanego do doktryny obronnej RP oraz głównym autorem nowych struktur organizacyjnych wojskowej służby zdrowia. Od 1995 kierował 4 Wojskowym Szpitalem Klinicznym z Polikliniką we Wrocławiu. Pod jego kierunkiem szpital udzielał pomocy poszkodowanym w czasie powodzi w 1997, za co otrzymał wyróżnienie ministra obrony narodowej.
W 2001 objął stanowisko szefa Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia w Generalnym Zarządzie Logistyki – P4, a w lutym następnego roku został szefem samodzielnego Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia – szefem Służby Zdrowia WP. Kierując zarządem, pełnił jednocześnie funkcję pełnomocnika ministra obrony narodowej ds. resortowej opieki zdrowotnej.
15 sierpnia 2002 mianowany na stopień generała brygady. Uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi.
Został pochowany 6 stycznia 2004 na cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
[edytuj] Zobacz też
1918 | 1919 | 1920 | 1921 | 1922 | 1923 | 1924 | 1925 | 1926 | 1927 | 1928 | 1929 | 1930 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 | 1939 | 1940 | 1941 | 1942 | 1943 | 1944 | 1945 | 1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955 | 1956 | 1957 | 1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | |