Jan Dobrzański
Z Wikipedii
Jan Dobrzański (ur. w 1820 w Czarnej, zm. w 1886 we Lwowie) - polski redaktor i pisarz, dyrektor polskiej sceny teatralnej we Lwowie. Działacz polityczny w okresie Wiosny Ludów, wcielony karnie do armii austriackiej. Do roku 1863 działacz stronnictwa czerwonych w Galicji. Założyciel i kierownik Komitetu Bratniej Pomocy niosącej pomoc powstańcom styczniowym w roku 1864. Naczelnik Ławy Lwowskiej, współorganizator polskiego Sokoła. Uznawany za jednego z twórców nowoczesnego dziennikarstwa polskiego.
Miał udział w powstaniu prawie wszystkich periodyków i gazet lwowskich. Nazywano go królem Janem IV. Zaczynał karierę w Gazecie Lwowskiej, wychodzącej nieprzerwanie od 1811 do 1939. Był redaktorem i współtwórcą pism:
- Dziennik Mód Paryskich — pierwszego poważnego periodyku literackiego we Lwowie,
- Gazeta Narodowa
- Dziennik Literacki
Do jego zasług należy uwolnienie sceny polskiej we Lwowie od zależności od teatru niemieckiego w 1871, gdy został jej dyrektorem, i założenie lwowskiej szkoły dramatycznej.
Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
