Iwan Łuckiewicz
Z Wikipedii
Iwan Łuckiewicz (ur. (9 czerwca 1881, zm. 20 sierpnia 1919) – białoruski działacz narodowy, inicjator białoruskiego ruchu narodowego. Urodził się 28 maja (9 czerwca) 1881 r. w rodzinie powstańca 1863 r., który walczył o Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Iwan Łuckiewicz został orędownikiem niepodległej Białorusi. Jest jednym z pierwszych, który zrozumiał potrzebę niezawisłości Białorusi i razem ze swym bratem Antonim został inicjatorem obwieszczenia Białoruskiej Republiki Ludowej (BRL). Ciężko chorował na suchoty (gruźlicę). Przyjaciele w 1919 roku zawieźli go do galicyjskiego kurortu Zakopane. Iwan Łuckiewicz zmarł 20 sierpnia 1919 r. w Zakopanem. Pochowany został 23 sierpnia tr. na tzw. Nowym Cmentarzu przy ul. Nowotarskiej. Jego mogiła został wykreślona z rejestru cmentarnego ok. 1963 r. (pozostały natomiast odpowiednie zapisy w archiwum miejscowej parafii rzymskokatolickiej pw. św. Rodziny). W 1991 r. prochy Iwana Łuckiewicza zostały przewiezione na Litwę i pochowane na wileńskiej Rossie.
[edytuj] Źródła
- Уладзімір Арлоў, Генадзь Сагановіч. „Дзесяць вякоў беларускай гісторыі”. – Мінск, 1997.
- [Сакрат Яновіч, Вітальд Ёсіп Кавалёў] „Наша пошта” // “Ніва” (Беласток) № 5 (1655), 31 студзеня 1988 г. – С. 7.
