Inkorporacja (językoznawstwo)
Z Wikipedii
Inkorporacja - zjawisko polegające na tworzeniu wyrazów złożonych zawierających orzeczenie i dopełnienie lub okolicznik. Możliwa jest inkorporacja zaimków, a także rzeczowników. Inkorporacja jest szczególnie częsta w językach polisyntetycznych, ale jej obecność w danym języku nie przesądza o jego polisyntetycznym charakterze.
[edytuj] Przykłady
- w języku angielskim: breastfeed "karmić piersią" (dosłownie: "piersio-karmić")
- w języku czukockim: tə-qora-pelarkən "opuszczam renifery"; wyraz qora (renifer) staje się częścią orzeczenia
- w języku nahuatl: ni-naka-kwa "jem mięso"; rzeczownik nakatl "mięso", traci końcowe -tl
- w języku polskim: cudzołożyć, błogosławić. Bliskie zjawisku inkorporacji są rzeczowniki złozone, w których drugi element zawiera rdzeń określający czynność, np.: korkociąg, listonosz, lodołamacz.
