Herminia Naglerowa
Z Wikipedii
Herminia Naglerowa (pseudonim Jan Stycz, ur. 28 października 1890 w Zaliskach k. Brodów, zm. 9 października 1957 w Londynie) - polska pisarka i publicystka.
Studiowała historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i uzyskała stopień doktora filozofii. Następnie pracowała jako nauczycielka. Od 1919 w Warszawie , gdzie działała m.in. w Związku Literatów Polskich i PEN-Clubie. Debiutowała w 1915 w Wiedeńskim Kurierze Polskim. W 1921 r. wydała tomik poezji Otwarte oczy. Jako prozaik zaczęła zyskiwać uznanie zbiorami nowel, m.in. Czarny pies (1924), Matowa Kresa (1929), w których realizm łączył się z ekspresjonizmem. Powieść psychologiczna Zawalidroga (1930). Trzytomowa powieść Krauzowie i inni (1930) , gdzie przedstawiła losy rodziny na tle życia publicznego Galicji po upadku powstania styczniowego miała dać początek galicyjskiej sadze rodzinnej pt. Kariery. Tworzyła również dla młodzieży - Ludzie prawdziwi (1935).
Po ataku Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 r. wyjechała do Lwowa. Tu zastał ją najazd sowiecki. Aresztowana przez NKWD w r. 1940, więziona w łagrze w Kazachstanie.
Uwolniona w wyniku układu Sikorski-Majski podjęła służbę w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR (Armii Andersa) - w Pomocniczej Służbie Kobiet - (oddział Prasy i Propagandy). Ewakuowana latem 1942 wraz z wojskiem polskim do Iranu, w randze porucznika, a potem kapitana WP przeszła cały szlak bojowy Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu.W latach 1943-1946 redaktorka czasopism wojskowych: Ochotniczka oraz Poradnik dla Świetlic i Świetliczarek.
Od 1946 na emigracji w Wielkiej Brytanii. Wiceprezes Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie.
W swych powojennych utworach opisywała z kolei losy ludzi poddawanych próbie obozu, więzienia, śledztwa.
Autorka opowiadań opartych na motywach autobiograficznych - Ludzie sponiewierani (1945), wydanie zmienione pt. Kazachstańskie noce (1958), powieści Sprawa Józefa Mosta (1953), ponadto pośmiertnie wydane: Wspomnienia o pisarzach (1960) i Wierność życiu (1967).
W roku 1959 Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie ustanowił nagrodę im. H. Naglerowej.
