Henryk Pietraszkiewicz
Z Wikipedii
| Henryk Pietraszkiewicz kontradmirał |
 |
| ur. 3 I 1923 w Kolonii Woronowo | |
 |
|
|
|
|
|
|
|
 Sztab Główny Marynarki Wojennej 9 Flotylla Obrony Wybrzeża 1 Brygada Okrętów Podwodnych ORP "Sęp" ORP "Sprawny" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
   Polonia Restituta Order Sztandaru Pracy Krzyż Zasługi Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny Medal Za zasługi dla obronności kraju Medal za Warszawę 1939-1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal Za udział w walkach o Berlin Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Order Czerwonego Sztandaru Medal za Zdobycie Berlina Medal za Wyzwolenie Warszawy Medal za Zwycięstwo nad Niemcami |
|
Henryk Pietraszkiewicz, właśc. Hieronim Henryk Pietraszkiewicz (ur. 3 stycznia 1923 roku) - polski kontradmirał, inżynier techniki nawigacji i magister historii. Jest oficerem politycznym piechoty oraz morskim dyplomowanym oficerem pokładowym okrętów podwodnych i torpedowych. W latach 1944-1946 przebył szlak bojowy z Warszawy do Berlina w składzie 1. Armii Wojska Polskiego. Po II wojnie światowej, do 1984 roku służył w Marynarce Wojennej, dowodząc OORP "Sprawny" i "Sęp", 1. Brygadą Okrętów Podwodnych oraz 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża. Karierę zakończył na stanowisku zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie
Henryk Pietraszkiewicz urodził się 3 stycznia 1923 roku w Kolonii Woronowo na Wileńszczyźnie. W 1939 roku ukończył Gimnazjum im. Ks. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie. Po wcieleniu w 1944 od Armii Czerwonej, a następnie do Ludowego Wojska Polskiego odbył frontowe kursy - podoficerski i oficerski - w batalionie szkolnym 4. Dywizji Piechoty im. Płka Jana Kilińskiego.
W okresie od 1946 do 1949 roku ukończył jako prymus Wydział Pokładowy Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. Jest również absolwentem Wyższego Kursu Akademickiego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR im. Marsz. Klimenta Woroszyłowa w Leningradzie (lata 1955-1956). W 1966 roku uzyskał kolejno tytuł magistra historii na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku oraz tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego na Wydziale Pokładowym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni.
[edytuj] 1. Armia Wojska Polskiego
Służbę liniową rozpoczął na froncie wschodnim w 1945 roku. Został zastępcą dowódcy baterii moździerzy ds. polityczno-wychowawczych w 10 Pułku Piechoty 4. Dywizji Piechoty. Z tą jednostką brał udział w bitwie o Warszawę, w przełamywaniu Wału Pomorskiego, w bitwie o Kołobrzeg, w forsowaniu Odry, w bitwie o Berlin oraz w walkach nad Łabą. Po zakończeniu działań wojennych był do 1946 roku instruktorem propagandy w 10 Pułku Piechoty.
[edytuj] Marynarka Wojenna
Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej objął w 1949 roku na ścigaczu okrętów podwodnych ORP "Sprawny" z dywizjonu ścigaczy w Gdyni, na którym został dowódcą okrętu. Jeszcze w tym samym roku wyznaczono go na zastępcę dowódcy okrętu podwodnego ORP "Sęp" w dywizjonie okrętów podwodnych w Gdyni. Od 1951 do 1954 roku dowodził ORP "Sęp", po czym zajmował posadę szefa sztabu dywizjonu okrętów podwodnych. W 1956 roku został dowódcą 1. Brygady Okrętów Podwodnych w Gdyni. W latach 1966-1969 dowodził 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża w Helu, a w 1969 roku przez krótki czas był komendantem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni, początkowo jako szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej - I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej, a od 1979 roku zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych. W 1984 roku przeszedł w stan spoczynku.
Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
|
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Nautologicznego oraz Ligi Morskiej i Rzecznej. W okresie od 1982 do 1986 roku sprawował funkcję prezesa Zarządu Głównego Ligi Morskiej i Rzecznej. Działa w Bractwie Okrętów Podwodnych i Stowarzyszeniu Oficerów Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej oraz Stowarzyszeniu Miłośników Okrętu Muzeum "Błyskawica". W 2001 roku otrzymał doktorat honoris causa Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Komandorski, Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi
- Złoty, Srebrny i Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty, Srebrny i Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
- Medal za Warszawę 1939-1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal Za udział w walkach o Berlin
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Order Czerwonego Sztandaru (radziecki)
- Medal za Zdobycie Berlina (radziecki)
- Medal za Wyzwolenie Warszawy (radziecki)
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (radziecki)
- Medal Eugeniusza Kwiatkowskiego (przyznawany przez Instytut Morski w Gdańsku)
- Złoty Kompas (nagroda czasopisma Bandera)
- Pierścień Hallera
[edytuj] Bibliografia
| Poprzednik kontradm. Ludwik Janczyszyn |
 |
szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej 1969-1979 |
|
Następca kontradm. Kazimierz Bossy |
| Poprzednik kmdr Tadeusz Mandat |
 |
dowódca 9 Flotylli Obrony Wybrzeża 1966-1969 |
|
Następca kmdr Mieczysław Lechowski |
