Grover Cleveland

Z Wikipedii

Grover Cleveland

Data urodzenia	1837
Data śmierci	1908
22. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1885 do 4 marca 1889
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Chester Arthur
Następca	Benjamin Harrison
24. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Okres urzędowania	od 1885 do 1889
Poprzednik	Benjamin Harrison
Następca	William McKinley
31. Gubernator stanu Nowy Jork
Okres urzędowania	od 1 stycznia 1883 do 1 stycznia 1885
Poprzednik	Alonzo B. Cornell
Następca	David B. Hill
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Grover Cleveland (ur. 18 marca 1837 w Caldwell, zm. 24 czerwca 1908 w Princeton) – dwudziesty drugi (1885-1889) i dwudziesty czwarty prezydent USA (1893-1897), przedstawiciel konserwatywnego skrzydła Partii Demokratycznej

Jedyny prezydent, któremu udało się, po przerwie, wrócić do Białego Domu.

Uzyskał wykształcenie prawnicze i zrobił błyskotliwą karierę w Buffalo, gdzie pełnił urząd szeryfa i nawet osobiście wykonywał wyroki śmierci. W wieku 44 lat zainteresował się polityką i w ciągu trzech lat został prezydentem kraju. W 1881 wybrano go burmistrzem Buffalo, a następnie gubernatorem stanu Nowy Jork.

Prezydenturę zdobył dzięki poparciu członków obu głównych partii politycznych. Przyzwyczajony do zwyczajnego życia, początkowo narzekał na luksusy w Białym Domu.

Cleveland był zdecydowanym przeciwnikiem ekonomicznego faworyzowania jakiejkolwiek grupy społecznej. Zgłaszając weto wobec ustawy, przewidującej rozdawnictwo zboża farmerom z Teksasu, których dotknęła susza, pisał: pomoc federalna w takim przypadku zachęci do oczekiwania na ojcowską opiekę ze strony rządu i osłabi nasz narodowy charakter....

Portret namalowany w 1899 przez Andersa Zorna

Prezydent zawetował również wiele ustaw, przewidujących przyznawanie w wątpliwych przypadkach rent weteranom wojny domowej. Nie zgodził się też na wypłacenie rent osobom, których kalectwo nie było spowodowane służbą w wojsku.

Nakazując rozpoczęcie śledztwa, które miało zbadać niejasne okoliczności przekazania przez państwo ziemi pod budowę linii kolejowych, wywołał wściekłość przedsiębiorców z branży kolejowej. W efekcie musieli oni zwrócić państwu 81 milionów akrów ziemi. Cleveland podpisał też Interstate Commerce Act, pierwszą ustawę regulującą działalność kolei. W 1887 roku starał się również o zniesienie ceł ochronnych.

Działania prezydenta spowodowały, iż był on bardzo popularny wśród obywateli, lecz nie cieszył się popularnością polityków i biznesmenów. Dlatego też, mimo większego poparcia społecznego, niż Benjamin Harrison, przegrał z nim wybory prezydenckie.

Wybrany ponownie w 1892 roku, Cleveland musiał zmierzyć się z ostrym kryzysem gospodarczym. Gdy strajkujący w Chicago pracownicy kolei nie posłuchali wyroku sądu, nakazującego im przerwanie strajku, prezydent wysłał przeciwko nim wojsko, mówiąc jeśli dostarczenie kartki pocztowej do Chicago będzie wymagało wysłania całej armii i floty Stanów Zjednoczonych, kartka będzie dostarczona.

Zarówno łagodne obejście się Clevelanda z robotnikami kolejowymi, jak i zmuszenie Wielkiej Brytanii do zaakceptowania amerykańskich propozycji dotyczących przebiegu granicy Wenezueli, mile łechtało dumę narodową jego współobywateli. Jednak prezydenckie reformy gospodarcze były bardzo niepopularne.

Po zakończeniu drugiej kadencji Cleveland osiadł w Princeton, gdzie zmarł. Jego żoną była Frances Cleveland.