Erskine Hamilton Childers

Z Wikipedii

Erskine Hamilton Childers

Data urodzenia	11 grudnia 1905
Prezydent Irlandii
Okres urzędowania	od 25 czerwca 1973 do 17 listopada 1974
Przynależność polityczna	Fianna Fáil
Poprzednik	Eamon de Valera
Następca	Cearbhall Ó Dálaigh

Erskine Hamilton Childers (ur. 11 grudnia 1905 w Londynie, zm. 17 listopada 1974), czwarty prezydent Irlandii, wielokrotny minister i wieloletni deputowany do Dáil Éireann, niższej izby irlandzkiego parlamentu. Syn Roberta Erskine'a Childersa, pisarza rozstrzelanego podczas wojny domowej.

Urodzony w Londynie do Irlandii przeprowadził się po I wojnie światowej. Razem z ojcem zamieszkał w Wicklow. Wykształcenie odebrał w Gresham's School w Norfolk i w Trinity College w Cambridge. Kiedy Childers miał 17 lat jego ojciec został rozstrzelany przez władze Wolnego Państwa Irlandzkiego podczas toczącej się właśnie wojny domowej. Po tym wydarzeniu jego syn opuścił Irlandię i wrócił do Londynu. Po zakończeniu nauki w Cambridge przeniósł się do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w radzie turystycznej. Pracował tam dopóki premier Irlandii, Eamon de Valera, nie zaprosił go do pracy w Irish Presss.

W 1938 r. Childers otrzymał irlandzkie obywatelstwo. Związał się z partią de Valery, Fianna Fáil, i z jej ramienia został w 1938 r. wybrany do Dáil Éireann z okręgu Althone-Longford. W 1948 r., po rozwiązaniu swojego okręgu, reprezentował okręg Longford-Westmeath, a kiedy i ten okręg został rozwiązany w 1961 r. Childers przeniósł się do okręgu Monghan. Zajmował wiele stanowisk w rządach de Valery, Lemassa i Lyncha. W latach 1944-1948 był parlamentarnym sekretarzem przy ministerstwie samorządu lokalnego. W latach 1951-1954 był ministrem poczt i telegrafów. W 1957 został ministrem ziemi. Był nim do 1959 r., kiedy został ministrem bez teki. Urząd ten sprawował tylko 4 dni. Później objął nowoutworzony resort transportu i energii. W 1966 r. objął ponownie urząd ministra poczt i telegrafów, pozostając jednocześnie na poprzednim stanowisku. Oba te urzędy sprawował do 1969 r. W tym roku został ministrem zdrowia i wicepremierem rządu.

Kariera polityczna Childersa jest również oceniana. Niektórzy komentatorzy określali ją jako "spektakularnie bez sukcesów". Inni chwalili jego pracowitość i trafne decyzje. W 1970 r. stał się żarliwym oskarżycielem swoich kolegów z rządu, Charlesa Haugheya i Neila Blaneya, oskarżonych o nielegalne zaopatrywanie w broń Irlandzkiej Armii Republikańskiej.

30 maja 1973 r. Childers został wybrany na prezydenta Irlandii. Otrzymał 635 867 głosów, a jego przeciwnik, Tom O'Higgins, 578 771 głosów. Childers dał się poznać jako pracowity i aktywny prezydent, czym zyskał sobie szacunek i sympatię. Dążył do uczynienia z urzędu prezydenckiego ważnej i aktywnej części irlandzkiej sceny politycznej. Zmarł nagle na atak serca w listopadzie 1974 r., podczas wygłaszania odczytu w Royal College of Physicians w Dublinie.

Uroczysty pogrzeb Childersa w katedrze św. Patryka w Dublinie zgromadził wielu przedstawicieli innych państw. Byli m.in. wiceprezydent USA Nelson Rockefeller, reprezentujący królową Elżbietę II lord Mountbatten of Burma, premier Wielkiej Brytanii Harold Wilson, lider opozycji JKM Edward Heath oraz liczne głowy państw z całego świata. Childers został pochowany w kościele Derralossary w Roundwood w hrabstwie Wicklow.

Childers był dwukrotnie żonaty. Ze swoją pierwszą żoną, Ruth Ellen Dow, miał syna Erskine'a, działacza ONZ. Z drugą żoną, Ritą, miał córkę, Nessę, która reprezentuje Partię Zielonych w radzie hrabstwa Dún Laoghaire-Rathdown.