Ernst May
Z Wikipedii
Ernst May (ur. 27 lipca 1886 we Frankfurcie nad Menem, zm. 11 września 1970 w Hamburgu) - niemiecki architekt i urbanista modernistyczny. W latach 1925-1930 burmistrz do spraw mieszkalnictwa we Frankfurcie nad Menem, twórca wielu nowoczesnych osiedli.
May urodził się w 1886 jako syn producenta wyrobów skórzanych. Wcześnie zainteresował się sztuką i za namową ojca rozpoczął w 1908 studia architektoniczne na University College w Londynie, przerwał je jednak już w tym samym roku, aby odbyć służbę wojskową w Darmstadt. Tam też pozostał i kontynuował studia na Uniwersytecie Technicznym w Darmstadt. W 1910 ponownie wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie praktykował u Raymonda Unwina. Podczas pracy nad osiedlem Hampstead zapoznał się z zasadami ruchu miast-ogrodów i przetłumaczył dzieło Unwina Podstawy urbanistyki na niemiecki. W 1912 ostatecznie wrócił do Niemiec i ukończył studia na Wyższej Szkole Technicznej w Monachium u Friedricha von Thierscha i u Theodora Fischera, współzałożyciela Werkbundu.
Od 1913 May pracował jako niezależny architekt we Frankfurcie, jednak nie udało mu się podjąć trwałej praktyki zawodowej, gdyż w 1914 powołano go do wojska. Po I wojnie światowej pracował jako kierownik techniczny Śląskiego Towarzystwa Ziemskiego w e Wrocławiu, zajmując się głównie wspieraniem budownictwa wiejskiego. W 1921 wziął udział w konkursie urbanistycznym na nowy Plan Ogólny Wrocławia, dzięki któremu uzyskał zlecenie na opracowanie szczegółowego planu. May zyskał sobie rozgłos dzięki zaproponowaniu awangardowej koncepcji limitacji obszaru zwartej zabudowy i rozbudowywaniu miasta systemem miast satelitarnych liczących około 20 tysięcy mieszkańców.
Dzięki sławie, jaką uzyskał, w 1925 powołano Maya na miejskiego radcę budowlanego we Frankfurcie nad Menem. May prowadząc miejski urząd budownictwa był odpowiedzialny za całość działalnosci budowlanej, od planowania przestrzennego i urbanistyki poprzez mieszkalnictwo i budowę instalacji po planowanie zieleni miejskiej i cmentarzy.
Za kadencji Maya przez pięć lat powstało łącznie około 15 tysięcy nowych mieszkań, mimo że plan rozbudowy miasta nie został w pełni ukończony w związku z międzynarodowym kryzysem.
W 1930 Ernst May został wraz z innymi architektami zaproszony przez rząd ZSRR, aby tam kontynuowac pracę. Do 1933 zaprojektowal wiele planów zabudowy nowych miast przemysłowych na Syberii, m.in. Magnitogorska, Lenińska i Kuzniecka. Proste i bezpretensjonalne projekty wywołały kontrowersje i w 1933 May opuścił Związek Radziecki. Ponieważ w międzyczasie w Niemczech do władzy doszli naziści, którzy odrzucali modernizm i propagowali tradycjonalistyczną estetykę tzw. stylu ojczyźnianego (Heimatstil), May zdecydował się na emigrację do Kenii, gdzie kupił ziemię i uprawiał kawę, zboże i zioła. W 1937 otworzył biuro w Nairobi i ponownie zajął się architekturą, biorąc udział w konkursach architektonicznych, aż do czasu internowania przez Brytyjczyków w 1939.
Po II wojnie światowej pracował ponownie jako architekt i urbanista w Niemczech, widząc w wielkich zniszczeniach kraju szanse na jego przekształcenie podczas pracy nad odbudową. Od 1954 do 1956 kierował biurem projektowym Neue Heimat w Hamburgu. W następnujących latach współprojektował wiele wielkich osiedli w Hamburgu, Bremie i Brunszwiku.
W 1995 we Frankfurcie nazwano jeden z placów imieniem Ernsta Maya.
Spis treści |
[edytuj] Wybrane dzieła
- osiedle przy ul. Skłodowskiej-Curie w Chojnowie, 1920-1924
- osiedle przy ul. Strączkowej we Wrocławiu, 1922
- dom własny we Wrocławiu, 1922
- dom własny we Frankfurcie nad Menem, 1925
- willa Elsaesserów we Frankfurcie nad Menem, 1925-1926
- osiedle Kriegersiedlung, dziś Osiedle Robotnicze w Zielonej Górze 1924-1926 (wg. projktów E. Maya z 1922 r. dla "Schlesisches Heim")
- osiedla we Frankfurcie nad Menem
- Höhenblick, 1926-1927
- osiedle przy Bruchfeldstraße ("domy zygzakowe"), 1926-1927
- Riederwald, 1926-1927
- Praunheim, 1926-1928
- Römerstadt, 1926-1928
- Bornheimer Hang, 1926-1930
- Heimatsiedlung ("osiedle ojczyźniane"), 1927-1934
- Westhausen, 1929-1931
- Szkoła w Hallgarten we Frankfurcie nad Menem, 1929-1930
- Projekt domu dla rodziny afrykańskiej, 1945
- osiedle Neu Altona w Hamburgu, 1955-1958
- miasto satelitarne Neue Vahr koło Bremy, 1957-1962
[edytuj] Publikacje
- Ernst May: Unser Ziel, die Stadt von morgen, sieben Beiträge aus sozialer Verpflichtung w: Stadt , nr 2/1986, str. 10-26
- Ernst May: von Frankfurt nach dem Neuen Russland w: Bauwelt, nr 48/1987, str. 1807-1809
[edytuj] Bibliografia
- Justus Buekschmitt: Ernst May. Bauten und Planungen, Stuttgart 1963
- Eckhard Herrel: Ernst May - Architekt und Stadtplaner in Afrika 1934-1953, Wasmuth Verlag 2001, ISBN 3-8030-1203-1
- Rosemarie Höpfner und Volker Fischer: Ernst May und das Neue Frankfurt 1925-1930, Ernst und Sohn Berlin 1986, ISBN 3-433-02254-2
- Christoph Mohr und Michael Müller: Funktionalität und Moderne. Das Neue Frankfurt und seine Bauten 1925-1933, R. Müller Verlag, Köln 1984, ISBN 3-481-50171-4
- K. C. Jung, D. Worbs, M. Schütte-Lihotzky, F. C. F. Kramer, L. Kramer, C. Mohr, P. Sulzer, J. Ganter, H. Blumenfeld, R. Hillebrecht, C. Farenholtz: Lebenslang für die "grosse Sache": Ernst May 27. Juli 1886 - 11. September 1970 w Bauwelt nr 28/1986, str. 1050-1075
- K. C. Jung, D. Worbs: Ernst Mays "Neue Heimat" w Bauwelt nr 33/1991, str. 1688-1689
