Edward Wittig
Z Wikipedii
Edward Wittig (ur. 22 września 1879 r. w Warszawie, zm. 3 marca 1941 r. w Warszawie) - znany polski rzeźbiarz, członek grupy artystycznej "Rytm".
Edward Wittig wykształcenie zdobył w Wiedniu pod kierunkiem J. Tautenheima (1897-1900) oraz w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu, w pracowni M. Jouvray. W latach 1914-1920 profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Politechniki Warszawskiej.
We wczesnym okresie swoje twórczości tworzył rzeźby symboliczne - wykazujące pewne wpływy Auguste Rodina, widoczne we wrażliwym modelunku powierzchni bryły, z czasem jednak zdecydował się na klarowny układ kompozycji oparty na mocnych kontrastach jasno rozgraniczonych brył. Od 1910 roku artysta począł się już programowo skłaniać ku tak zwanemu nowemu klasycyzmowi, ogólnoeuropejskiej tendencji stanowiącej reakcję na rodinizm w rzeźbie. Swe artystyczne credo zawarł w "Odczycie o rzeźbie" z 1915 roku - piętnował tam szerzące się w polskiej sztuce naśladownictwa Rodina i wzywał do nawiązania do tradycji. Jego monumentalny styl cieszył się w dwudziestoleciu międzywojennym wielkim uznaniem. W dziełach Wittiga upatrywano "złotego środka" pomiędzy tradycją akademicką a nowatorskimi, dążącymi do syntezy prądami artystycznymi.
[edytuj] Najważniejsze prace
- Rzeźba Ewa w Parku Ujazdowskim (1911)
- Pomnik Lotnika w Warszawie (1931)
- Pomik PeOWiaków w Warszawie (1921, zrekonstruowany w 1999)
- Pomnik Juliusza Słowackiego w Warszawie (1932, odsłonięty w 2001)
- Pomnik Gabriela Narutowicza w Warszawie (1923, odsłonięty w 2002)
