Edward Cetnarowski

Z Wikipedii

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Edward Cetnarowski (ur. 3 października 1877 w Rzeszowie, zm. 3 września 1933 w Krakowie) – z wykształcenia doktor medycyny, lekarz ginekolog, pracował jako asystent u doktora Henryka Jordana. Był jednym z najznamienitszych działaczy klubowych Cracovii, był piątym prezesem Cracovii w latach 1919-1932 oraz został pierwszym prezesem honorowym 31 stycznia 1932 roku. Tworzył potęgę "Pasów" w niepodległej Rzeczypospolitej. Głównie w trudnych czasach po I wojnie światowej. Za jego prezesury Cracovia stała się klubem znanym w całej Europie. Edward Cetnarowski dbał nie tylko o piłkarzy. W czasie, kiedy był włodarzem Cracovii, pozostałe sekcje – a było ich wiele – też należały do czołowych w kraju.

Był również współzałożycielem i pierwszym prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej w 1919 roku, od lutego 1928 roku jako prezes honorowy. Tak klub jak i Związek starał się prowadzić, przestrzegając ściśle zasad sportu amatorskiego, co za czasów ligowych przychodziło mu coraz trudniej i było powodem wielu zmartwień. Porażka w sporach o zorganizowanie ligi była bezpośrednią przyczyną ustąpienia Cetnarowskiego z funkcji prezesa, którą pełnił przez dziewięć lat, a także przeniesienia siedziby związku z Krakowa do Warszawy. W 1925 roku był w gronie sześciu założycieli "Przeglądu Sportowego". Miał również swój epizod w roli członka "komisji selekcyjnej", wraz z Jentysem i Lustgartenem ustalili skład na spotkanie reprezentacji Polski z Jugosławią 1 października 1922 roku.

Był to człowiek obdarzony ogromnym szacunkiem, miał rozległe stosunki w kraju i za granicą, które wielokrotnie wykorzystywał aby poprawić poziom polskiego sportu. Bardzo często jeździł z drużyną Cracovii na ważniejsze mecze, a z reguły na wszystkie spotkania Cracovii i reprezentacji Polski za granicą.

Cetnarowski zmarł nagle 3 września 1933 roku w Krakowie, w wieku zaledwie 56 lat, kiedy otwierał rozpoczynający się w Krakowie finałowy turniej o mistrzostwo Polski w hazenie (tak nazywała się dawniej piłka ręczna kobiet). Pogrzeb Cetnarowskiego był ogromnym wydarzeniem w Krakowie. Po śmierci Edwarda Cetnarowskiego napłynęło wiele telegramów kondolencyjnych od prezesów zagranicznych związków piłki nożnej, m.in. ze Szwecji, Austrii i Węgier.

W 1945 roku jego imieniem nazwano stadion Cracovii. Nazwa używana była jeszcze w 1948 roku, potem pamiątkowa tablica zaginęła.