Edmund Kessler

Edmund Kessler (ur. 9 lutego 1880 w Suwałkach, zm. 7 maja 1930 w Warszawie) - podpułkownik armii rosyjskiej i generał brygady Wojska Polskiego.

Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Wejwerach Był absolwentem Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej i I wojnie światowej na różnych stanowiskach sztabowych.

9 grudnia 1918 przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany szefem sztabu Dywizji Litewsko-Białoruskiej. 19 marca 1919 wyznaczony na szefa sztabu Wojsk Małopolski Wschodniej, a 1 czerwca tego roku szefa sztabu Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego (od 23 lipca - Front Galicyjski, a od 2 stycznia 1920 - Front Podolski). Od kwietnia do sierpnia 1920 kierował sztabem 6 Armii utworzonej z oddziałów Frontu Podolskiego. 25 września tego roku, w stopniu pułkownika został dowódcą Okręgu Generalnego Warszawa. W styczniu 1921 została równocześnie członkiem Nadzwyczajnego Sądu Wojskowego. W 1921 awansowany na generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919.

1 września 1921 mianowany dowódcą 20 Dywizji Piechoty. 2 czerwca 1924 został I zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP, Stanisława Hallera. Od 16 grudnia 1925 ^[1] do maja 1926 czasowo pełnił obowiązki szefa SG WP. 20 września 1926 powołany na stanowisko komendanta Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 30 września 1928 przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu ewangelicko - augsburskim, a po kilku miesiącach na Cmentarzu Orląt Lwowskich.

Rodzina

Był synem Jana i Elżbiety ze Szmidtów. Dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona z domu Korsaków, druga Zenaida z domu Strachow.

Źródła:

Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 109
Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 164-165
H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998

Przypisy