Drewno rozpierzchłonaczyniowe
Z Wikipedii
Drewno rozpierzchłonaczyniowe - drewno, w którym brak jest wyraźnego podziału słoja na drewno wczesne i drewno późne. Naczynia drobne, widoczne dopiero pod lupą, rozsiane równomiernie na całej powierzchni słoja. Granica między drewnem wczesnym a późnym słabo widoczna lub niewidoczna.
Do rozpierzchłonaczyniowych należą m.in.: brzozy, buki, lipy, klony, graby, topole, olsze, wierzby, jabłonie, wiśnie, czereśnie, śliwy, grusze, berberysy, kruszyny, szakłaki, derenie, jarzęby, leszczyny, kaliny, bzy, trzmieliny, oraz orzech uznawany również za przejściowy między rozpierzchłonaczyniowymi a pierścieniowonaczyniowymi.
Zobacz też: drewno pierścieniowonaczyniowe, dendrologia
