Dimityr Penew

Z Wikipedii

Dimityr Penew
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1945 Mirowjane, Bułgaria
Pozycja	środkowy/lewy obrońca
Kariera piłkarska
Lata	Klub	M (G)
1960-1961 1961-1962 1962-1963 1963-1964 1964-1965 1965-1966 1966-1967 1967-1968 1968-1969 1969-1970 1970-1971 1971-1972 1972-1973 1973-1974 1974-1975 1975-1976 1976-1977	Lokomotiw Sofia Lokomotiw Sofia Lokomotiw Sofia Lokomotiw Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia CSKA Sofia	? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?) ? (?)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1966-1974	Bułgaria	90 (2)

Dimityr Penew (bułg. Димитър Пенев, ur. 12 lipca 1945 roku w miejscowości Mirowjane, niedaleko Sofii), bułgarski piłkarz, grający na pozycji środkowego lub lewego obrońcy, oraz trener piłkarski. Jest wujem znanego piłkarza Ljubosława Penewa.

Jest wychowankiem Lokomotiwu Sofia, w którego seniorskiej drużynie grał przez cztery sezony. W wieku dziewiętnastu lat, niedługo po zdobyciu mistrzostwa kraju z Lokomotiwem, przeniósł się do CSKA Sofia, gdzie występował aż do końca kariery. Przez trzynaście sezonów był liderem linii defensywnej CSKA; oprócz licznych nagród zespołowych, takich jak siedem tytułów mistrza Bułgarii, pięć Pucharów Armii Sowieckiej, a także pierwszego w historii klubu sukcesu międzynarodowego (półfinał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych w sezonie 1966-1967), zdobył wiele wyróżnień indywidualnych, m.in. dwukrotnie został wybrany na najlepszego piłkarza roku w kraju.

Należy do jednego z lepszych pokoleń w historii bułgarskiej piłki nożnej (jest równieśnikiem m.in. Christo Bonewa, Georgi Asparuchowa, Dobromira Żeczewa i Petyra Żekowa); podobnie jak wielu innych jego kolegów na przełomie lat 60. i 70. odnosił sukcesy nie tylko w barwach klubowych, ale również zanotował wiele udanych występów z reprezentacją. W 1966 roku Bułgarzy po raz pierwszy w historii wywalczyli awans do mistrzostw świata, ponadto byli obecni na dwu kolejnych turniejach (za każdym razem odpadali po rundzie grupowej). Penew brał udział w każdym z tych trzech mundiali i na każdym był podstawowym zawodnikiem (wystąpił we wszystkich dziewięciu meczach, w ośmiu od pierwszej do ostatniej minuty). Łącznie w kadrze zagrał dziewięćdziesiąt razy i do 1996 roku był rekordzistą pod względem liczby spotkań w reprezentacji.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery rozpoczął pracę szkoleniową w CSKA. W 1985 roku został pierwszym trenerem tego klubu; w ciągu kolejnych pięciu sezonów z drużyną, w której grali m.in. Christo Stoiczkow, Trifon Iwanow i Emil Kostadinow, trzykrotnie triumfował w rozgrywkach o mistrzostwo kraju i raz - w sezonie 1988-1989 - dotarł do półfinału Pucharu UEFA. Udana praca w klubie otworzyła mu w 1991 roku drogę do reprezentacji. Z piłkarzami, z których wielu występowało wcześniej w prowadzonym przez niego CSKA, awansował po ośmioletniej przerwie do mistrzostw świata (Mundial 1994), na których następnie jego podopieczni po ograniu m.in. Argentyny, Meksyku i Niemiec, zajęli IV miejsce. Dwa lata później po raz pierwszy w historii zagrali na mistrzostwach Europy. Po rozstaniu z kadrą Penew pracował w CSKA (jako trener i dyrektor sportowy). 1 sierpnia 2007 roku został po raz drugi wybrany na selekcjonera reprezentacji, jednak po przegranych eliminacjach do Euro 2008 postanowiono nie przedłużać z nim kontraktu.

Spis treści 1 Sukcesy piłkarskie 2 Kariera szkoleniowa 3 Sukcesy szkoleniowe 4 Przypisy

[edytuj] Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Bułgarii 1964 z Lokomotiwem
• mistrzostwo Bułgarii 1966, 1969, 1971, 1972, 1973, 1975 i 1976, Puchar Armii Sowieckiej 1965, 1969, 1972, 1973 i 1974 oraz półfinał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych 1966-1967 z CSKA

• Piłkarz roku 1967 i 1971 w Bułgarii.

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Dwukrotnie (w latach 1985-1990 i 1998-1999) trenował CSKA Sofia, z którą w drugiej połowie lat 80. zdobył siedem krajowych trofeów oraz raz - w sezonie 1988-1989 - dotarł do półfinału Pucharu UEFA. W tym czasie wraz z Georgi Wasilewem w jednym meczu () tymczasowo poprowadził kadrę A.

Udana praca w Sofii umożliwiła mu w 1991 roku przejęcie od Iwana Wucowa obowiązków selekcjonera reprezentacji. Chociaż z drużyną, w której wówczas grali m.in. Borisław Michajłow, Christo Stoiczkow, Jordan Leczkow, Krasimir Bałykow i Emil Kostadinow, osiągnął najlepsze w historii wyniki zarówno na Mundialu (IV miejsce, po wyeliminowaniu m.in. Argentyny, Meksyku, Niemiec i - w kwalifikacjach - Francji), jak i na Euro (pierwszy awans do tego turnieju), to wielokrotnie był krytykowany za zbytnią uległość wobec piłkarzy, przymykanie oko na ich kaprysy oraz kłótnie (m.in. brak reakcji na ostry spór Stoiczkowa z Iwanowem o opaskę kapitana). Zdaniem wielu komentatorów skład był ustalany w porozumieniu z piłkarzami, którzy wybierali sobie swoich partnerów na boisku. Po Euro 1996 władze federacji postanowiły nie przedłużać wygasającego 1 lipca kontraktu z selekcjonerem, któremu zarzucano złe przygotowanie piłkarzy do tego turnieju^[1].

Później Penew pracował w CSKA najpierw jako szkoleniowiec, a następnie - dyrektor sportowy.

Po niespodziewanej dymisji Christo Stoiczkowa z funkcji trenera kadry w kwietniu 2007 roku został menedżerem reprezentacji przy tymczasowym selekcjonerze Stanimirze Stoiłowie. Stoiłow wygrał dwa mecze w eliminacjach do Euro 2008, ale odmówił podpisania długoterminowego kontraktu. Prezes BFS, dawny podopieczny Penewa z kadry, Borisław Michajłow w porozumieniu z piłkarzami^[2] wybrał właśnie Penewa na nowego selekcjonera^[3]. Jednak po przegranych eliminacjach do mistrzostw postanowiono nie przedłużać z nim kontraktu.

poprzednik: Sergij Jocow

Trener CSKA Sofia w latach 1985-1990

następca: A.Nikodimow

poprzednik: Petyr Żechtinski

Trener CSKA Sofia w latach 1998-1999

następca: Spas Dżewizow

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Bułgarii 1987, 1989 i 1990, Puchar Bułgarii 1987, 1988, 1989 i 1999, Superpuchar Bułgarii 1989 oraz półfinał Pucharu UEFA 1989 z CSKA Sofia
• IV miejsce na Mundialu 1994 oraz awans do Euro 1996 i start w tym turnieju (faza grupowa) z reprezentacją Bułgarii

Przypisy