Chiang Ching-kuo
Z Wikipedii
Chiang Ching-kuo (chińskie: 蔣經國; Hanyu Pinyin: Jiǎng Jīngguó) (27 kwietnia 1910 - 13 stycznia 1988), polityk chiński (tajwański), prezydent Republiki Chińskiej (Tajwanu), syn Czang Kaj-szeka.
Pełnił wiele funkcji w kierownictwie państwowym Tajwanu - był szefem tajnej policji (1950 - 1965), ministrem obrony (1965 - 1969), wicepremierem (1969 - 1972). W latach 1972 - 1978 premier Tajwanu, w 1978 objął stanowisko prezydenta (zastąpił Yen Chia-kana). Jako szef państwa został zmuszony do złagodzenia polityki autokratycznej, dopuścił działalność partii opozycyjnych, zniósł stan wojenny i zezwolił na odwiedzanie Chin kontynentalnych.
Zmarł na atak serca, pełniąc funkcję prezydenta do końca życia. Został zastąpiony przez Lee Teng-hui.
W latach 20. i 30. przebywał przez kilka lat w ZSRR, gdzie m.in. studiował nauki marksistowskie wspólnie z Deng Xiaopingiem. Popadł w niełaskę władz radzieckich po podjęciu przez Czang Kaj-szeka działalności antykomunistycznej w Chinach i został zesłany na Syberię. Zawarł tam małżeństwo z Rosjanką Fainą Jepaczewą Wachaliewą (ur. 15 maja 1916), znaną na Tajwanie pod nazwiskiem Chiang Fang-liang. Ze związku tego urodziło się czworo dzieci, trzech synów i córka. Chiang Fang-liang żyła w cieniu męża (także jako tajwańska "pierwsza dama"), zmarła w Taipei 15 grudnia 2004.
