Braniccy herbu Korczak

Z Wikipedii

herb Korczak

Braniccy - nazwisko członków dwóch polskich rodów arystokratycznych: starszego używającego herbu Gryf i młodszego używającego herbu Korczak. Ostatnim z rodu Gryfitów był Jan Klemens Branicki - właściciel pałacu Branickich w Białymstoku.

Fortuna Branickich-Korczaków, wyrosła dzięki aktywnej działalności politycznej i zapobiegliwości materialnej Franciszka Ksawerego Branickiego, który szczyt cynicznej walki o władzę i wpływy osiągnął żeniąc się z protegowaną (i przypuszczalnie córką) carycy Katarzyny II - Aleksandrą Engelhardt, a później przyłączając się do konfederacji targowickiej. Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na Kijowszczyźnie z centrum w Białej Cerkwi i rezydencją w Aleksandrii. Ojcem Franciszka Ksawerego był Piotr Branicki; dziadek nie jest znany^[1]

Franciszek Ksawery miał 3 córki i dwóch synów: Aleksandra, który umarł w młodym wieku po upadku z konia, i Władysława, który otrzymał od cara tytuł hrabiowski (według innej wersji tytuł ten tylko potwierdzono). Najstarszy syn Władysława - Ksawery Branicki był jedną z najwybitniejszych osobowości polskiej emigracji we Francji II poł. XIX w. Był aktywnym działaczem politycznym (ze względu na swe poglądy nazywany "czerwonym hrabią"), niezwykle sprawnym finansistą (zasługując się na tym polu dla rządu i społeczeństwa Francji) oraz kolekcjonerem. Pozostawał w dużej zażyłości z członkami najbliższej rodziny cesarza Napoleona III, których przyjmował w swej francuskiej posiadłości Montrésor. Jego głównym spadkobiercą był bratanek Ksawery Branicki. Wśród innych zasłużonych dla kultury polskiej potomków Władysława Branickiego wyliczyć można Aleksandra i Konstantego - zapalonych podróżników, przyrodników i kolekcjonerów.

Kres fortuny Branickich przyszedł wraz z rewolucją bolszewicką i utratą dóbr ukraińskich. Odbiło się to zwłaszcza na kondycji finansowej Ksawerego Branickiego, który odziedziczywszy w 1892 r. dobra wilanowskie, zobowiązany został przez rząd odrodzonej Polski do łożenia znacznych środków na utrzymanie rezydencji wilanowskiej i zbiorów muzealnych. Ostatnim z Branickich w linii męskiej był Adam Branicki - syn Ksawerego, który zmarł w grudniu 1947 r. nie posiadając już żadnych dóbr ziemskich (po ich nacjonalizacji). Ostatnim żyjącym przedstawicielem rodu jest Anna Branicka-Wolska - córka Adama.

Niektórzy z Branickich herbu Korczak:

Piotr Branicki (zm. 1762) - ojciec Franciszka Ksawerego, kasztelan bracławski
Franciszek Ksawery Branicki (ok. 1730-1819) – hetman wielki koronny, targowiczanin
Władysław Branicki (1783-1843) - syn Franciszka Ksawerego, właściciel dóbr Biała Cerkiew
Ksawery Branicki (1814?-1879) – syn Władysława, finansista, od 1847 r. działacz emigracyjny we Francji
Aleksander Branicki (1821-1877) - syn Władysława, właściciel dóbr Sucha, kolekcjoner, podróżnik, przyrodnik
Władysław Michał Branicki (1826-1884) - syn Władysława, dziedzic dóbr Biała Cerkiew
Konstanty Branicki (1824-1884) - syn Władysława, przyrodnik, kolekcjoner
Ksawery Branicki (1864-1926) – syn Konstantego, przyrodnik, ziemianin, od 1892 r. właściciel Wilanowa
Adam Branicki (1892-1947) - syn Ksawerego, ostatni z mężczyzn w rodzie Branickich herbu Korczak, ostatni właściciel Wilanowa przed jego nacjonalizacją
Anna Branicka-Wolska (1924) - córka Adama, ostatnia z żyjących Branickich, żona Tadeusza Wolskiego
Beata Maria Branicka (1926-1988) - córka Adama, żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego, żona Leszka Rybińskiego