Bolesław Szenicer
Z Wikipedii
Bolesław Szenicer (ur. 20 listopada 1952 w Warszawie) - wieloletni dyrektor cmentarza żydowskiego w Warszawie, fundator i prezes Fundacji Gęsia, zajmującej się restauracją zabytków żydowskich w Polsce, przewodniczący założonej przez siebie w 2003 Gminy Wyznaniowej Starozakonnych w RP. Członek Polskiej Partii Socjalistycznej, kandydat w wyborach do Sejmu RP w 2005 i 2007 roku z listy Polskiej Partii Pracy.
Jest synem Pinkusa Szenicera, wieloletniego opiekuna cmentarza i Tamary. Współorganizował zbiórkę pieniędzy na odlanie w brązie pomnika doktora Janusza Korczaka. Wspierał zahamowanie procesu zniszczenia zabytkowego domu modlitwy przy ulicy Targowej 50/52 na warszawskiej Pradze, w którym znajdują się nieliczne malowidła ścienne przedstawiające cykl zodiakalny oraz grób Racheli w Betlejem.
1 października 2002 został usunięty z funkcji dyrektora cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie, w wyniku konfiktu z Związkiem Gmin Żydowskich w Polsce. Walczy o zmianę zapisu w ustawie z 20 lutego 1997, która uregulowała zwrot religijnych majątków żydowskich w ręce ZGWŻ. Wraz z grupą działaczy założył alternatywną Gmina Wyznaniowa Starozakonnych w RP. Publikuje w formie internetowej i kserowanej "Głos Starozakonnych", w którym m.in. atakował wielu działaczy środowiska żydowskiego w Polsce, oraz w odniesieniu do 1968 roku wyrażał opinię sympatyzujące z moczaryzmem. Jest współredaktorem, obok Leszka Bubla pisma "Co z tą Polską". Wraz z Bublem wystąpił w teledysku do piosenki "Longinus Zerwimycka", który według środowisk żydowskich ma charakter antysemicki.[1]
