Bitwa pod Miechowem (1863)
Z Wikipedii
Bitwa pod Miechowem Powstanie styczniowe |
|||||||||||||||||
bitwa pod Miechowem |
|||||||||||||||||
Data | 17 lutego 1863 | ||||||||||||||||
Miejsce | Pod Miechowem | ||||||||||||||||
Wynik | zwycięstwo Rosjan | ||||||||||||||||
Terytorium | Królestwo Kongresowe | ||||||||||||||||
|
Powstanie styczniowe |
---|
Ciołków - Szydłowiec - Lubartów - Węgrów - Rawa - Siemiatycze - Słupcza - Miechów - Krzywosądz - Dobra - Małogoszcz - Staszów - Nowa Wieś (I) - Mrzygłód - Nagoszewo - Pieskowa Skała - Skała - Chroberz - Grochowiska - Igołomia - Krasnobród - Praszka - Buda Zaborowska - Ginietyny - Nowa Wieś (II) - Pyzdry - Stok - Kobylanka - Krzykawka - Birże - Ignacew (I) - Huta Krzeszowska - Salicha - Chruślina (I) - Ignacew (II) - Lututów - Góry - Komorów - Świerże - Chruślina (II) - Depułtycze - Żyrzyn - Złoczew - Fajsławice - Sędziejowice - Panasówka - Batorz - Mełchów - Łążek - Rybnica - Opatów (I) - Brody - Sprowa - Mierzwin - Huta Szczeceńska - Janik - Iłża - Opatów (II) |
Bitwa pod Miechowem miała miejsce 17 lutego 1863 pod Miechowem w Małopolsce. Było to jedno z najtragiczniejszych starć powstania styczniowego.
Oddział polski pod dowództwem płk Apolinarego Kurowskiego w sile ok. 2500[1] ludzi zaatakował miasto, licząc na słabość Rosjan, ci jednak zaalarmowali okoliczne odziały, które zaszły Polaków od tyłu. Początkowo Polacy odnieśli sukces, wyprowadzając udane uderzenie żuawów śmierci na cmentarz. Użycie jednak polskiej kawalerii w wąskich uliczkach spowodowało wysokie straty, szczególnie z powodu prowadzonego przez rosyjskich żołnierzy gęstego ognia z broni palnej. Bitwa zakończyła się paniką i klęską Polaków, którzy w większości poszli w rozsypkę. Zginęło 200 powstańców, dobijanych przez okolicznych chłopów, rannych Rosjanie wrzucali do rynkowej studni. W ramach represji wywołano pożar miasta, którego nie pozwolono gasić. Oddział Kurowskiego praktycznie przestał istnieć.
Przypisy
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2