Asklepios
Z Wikipedii
Asklepios (gr. Ἀσκληπιός) - grecki bóg, opiekun sztuki lekarskiej. Jego rzymskim odpowiednikiem był Eskulap. Za jedną z postaci Asklepiosa uważany był też fenicki boski uzdrowiciel, Eszmun (Jasumunu).
Spis treści |
[edytuj] Asklepios z mitologii greckiej
Był synem Apollina i nimfy Koronis. Mąż Epiony (Kojąca ból), a ojciec Hygiei, Panakei (forma zlatynizowana Panaceja), Iaso oraz lekarzy Machaona (internista) i Podalejriosa (chirurg). Wychowany przez Chirona, który wykształcił go w sztuce lekarskiej. Doszedł do takiej wprawy, że posiadł umiejętność wskrzeszania umarłych. Widząc to Zeus uśmiercił go, a następnie umieścił na nieboskłonie jako konstelację Wężownika.
[edytuj] Laska Asklepiosa
Atrybutem Asklepiosa była laska, opleciona przez węża (symbol odradzania się ze względu na zrzucanie skóry). Jej prototypem była (opleciona przez dwa węże) laska sumeryjskiego boga świata podziemnego i uzdrowiciela, Ningiszzidy (bóstwo opiekuńcze króla Gudei z miasta-państwa Lagasz). Motyw laski i węża znajduje się również w Księdze Rodzaju.
[edytuj] Ośrodki kultu
Głównymi ośrodkami kultu boga był Pergamon, Kos i Epidauros, gdzie co 5 lat obchodzono jego święto. Boga przedstawiano jako węża - symbol odradzającej się siły żywotnej (było to wynikiem cyklicznego zrzucania wylinki), któremu chorzy składali w ofierze koguty. Koło świątyni na Kos znajdowała się szkoła lekarska Hipokratesa. Jego świątynie (tzw. asklepiejony) pełniły również funkcje szpitali oraz sanatoriów. Chorzy byli tam poddawani zabiegom oczyszczającym, takim jak posty i kąpiele, oraz zabiegom magicznym (które zwalczał Hipokrates)Oprócz zabiegów magicznych i szpitali , w źródłach podawane są informacje jakoby dochodziło do cudownych uzdrowień Uzdrowieni pozostawiali ekswota przedstawiające uleczone części ciała (np. ręce, nogi); spisywali historię choroby i uleczenia na tablicach; wrzucali monety do świętej sadzawki.
[edytuj] Kult boga w starożytnym Rzymie
W starożytnym Rzymie czczony jako Eskulap, przedstawiany był jako brodaty mężczyzna z laską, wokół której wije się wąż. W 291 roku p.n.e., podczas zarazy, zbudowano mu świątynię na wysepce na Tybrze. Cesarz Klaudiusz wydał rozporządzenie nadające wolność każdemu niewolnikowi, który został tam uzdrowiony.
