Antypapież Anaklet II

Z Wikipedii

Anaklet II, Pietro Petri Leoni, Pietro Pierleoni (zm. 25 stycznia 1138) - antypapież 1130-1138.

Wywodził z rodziny żydowskich bankierów, która wspomagała finansowo dwór Kaliksta II. Jego przodek imieniem Leo przyjął chrzest za rządów Grzegorza VII. Pomimo to w późniejszych latach już za pontyfikatu antypapież Anaklet II był przez swoich wrogów nazywany Judaeo pontifex.

Pietro Pierleoni został duchownym w młodym wieku. Wstąpił do zakonu benedyktynów i mieszkał w Cluny. Należał do gregorianów, najbardziej lojalnych uczniów nauk Hildebranda i propagatorów jego reformy kościoła. Jako kardynał służył w dyplomacji papieskiej. Był legatem we Francji.

W nocy 14 lutego 1130 zaraz po śmierci Honoriusza II kilku młodych kardynałów zebrało się potajemnie w kościele San Andrea i wybrało ze swojego grona papieżem Innocentego II. Postawieni przed faktem dokonanym pozostali elektorzy nie uznali jednak tej nominacji i tego samego dnia odmówili akceptacji dla papieża podczas ingresu w Bazylice Św. Jana na Lateranie. Zebrali się w swoim gronie w kościele San Marco i ogłosili papieżem Anakleta II. Podwójny wybór spowodował w kościele katolickim schizmę.

Anaklet II został konsekrowany na biskupa 23 lutego w Bazylice św. Piotra. Szybko zdobył uznanie wśród Rzymian. Jako zręczny polityk przeciągnął na swoją stronę normandzkiego władcę Sycylii Rogera II, którego koronował na króla. Poparł go również król niemiecki Lotar III. Opowiedziały się za nim: Akwitania, Szkocja, północne Włochy. W tym samym czasie Innocenty II uciekł do Francji, gdzie zdobył przychylność Ludwika VI. Przede wszystkim jednak przekonał do siebie Bernarda z Clairvaux, który na synodzie w Etampes potępił schizmę Anakleta i stwierdził w jednym ze swoich listów, że: wybór potomka żydowskiego na stolicę Piotrową jest obrazą Chrystusa. Autorytet cysterskiego opata i jego charyzma wpłynęły na duchowieństwo Anglii i Hiszpanii, które opowiedziały się za Innocentym II. W krótkim czasie również Lotar III za namową arcybiskupa Magdeburga, Norberta zmienił front. Król chcąc zdobyć koronę cesarską w 1133 ruszył wraz z Innocentym II na Rzym.

Nie zdobył jednak Zatybrza i Miasta Leonowego, gdzie Anaklet II wspierany przez normandzkie oddziały utrzymał pozycję. Gdy cesarz opuścił miasto antypapież wyparł Innocentego II przy pomocy Rogera II. We Włoszech wybuchła wojna, której głównymi graczami stali się Lotar III i Roger II. Mimo starań Innocentego II, który zwołał synod w Pizie aby zakończyć schizmę doszło podczas niego tylko do zaognienia waśni. W konsekwencji Anaklet II został ekskomunikowany przez Innocentego II. Schizma nie została zakończona nawet po śmierci Anakleta II, gdyż doczekał się on następcy w osobie antypapieża Wiktora IV.