Aleksander Bielawski (szachista)

Z Wikipedii

Aleksander Bielawski
Aleksander Bielawski, 2002
Państwo	ZSRR Ukraina Słowenia
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1953 Lwów
Tytuł szachowy	arcymistrz
Ranking	2638 (01.01.2008)
Miejsce w kraju	1
FIDE Top 100	81

Aleksander Bielawski, ukr. Олександр Белявський (ur. 17 grudnia 1953 we Lwowie) – ukraiński szachista reprezentujący Słowenię, arcymistrz.

W 1973 roku Bielawski został mistrzem świata juniorów. Czterokrotnie zdobył tytuł mistrza Związku Radzieckiego. W latach 80. i 90. należał do ścisłej światowej czołówki. Zwyciężył w trzech prestiżowych turniejach, dwukrotnie w Tilburgu (w 1981 i 1986 roku) oraz w Belgradzie (w 1993 roku). Od 1982 regularnie uczestniczył w rozgrywkach o tytuł mistrza świata, w 1983 roku w ćwierćfinałowym meczu pretendentów uległ Garriemu Kasparowowi 3 - 6^[1]. W kolejnym cyklu rozgrywek o tytuł mistrza świata awansował do turnieju pretendentów w Montpellier, gdzie zajął VII miejsce^[2]. W latach 1982 - 2006 jedenastokrotnie reprezentował ZSRR, Ukrainę i Słowenię na olimpiadach szachowych, zdobywając 4 złote medale (wraz z drużyną ZSRR) oraz 3 brązowe za rezultaty indywidualne^[3].

W latach 1981 - 1998 Bielawski był dziewięciokrotnie w pierwszej dziesiątce listy rankingowej FIDE (najwyższy osiągnięty ranking: 2710 punktów w lipcu 1997 roku). Obecnie mieszka w Słowenii i reprezentuje barwy tego kraju w rozgrywkach międzynarodowych.

Jest autorem bądź współautorem kilku książek o tematyce szachowej.

[edytuj] Wybrana bibliografia

Winning Endgame Technique, Batsford 1995, ISBN 0-7134-7512-9
Winning Endgame Strategy, Batsford 2000, ISBN 0-7134-8446-2
Modern Endgame Practice, Batsford 2000, ISBN 0-7134-8740-2 (wszystkie trzy wspólnie z Adrianem Michalczyszynem)
Caro-Kann-Verteidigung - richtig gespielt, Beyer 1996, ISBN 3-89168-035-X (wspólnie z Anatolijem Karpowem)