Agrypa Postumus

Z Wikipedii

Agrypa Postumus (Marcus Vipsanius Agrippa Postumus) (ur. 12 p.n.e.; zm. 14 n.e.) syn Marka Agrypy i Julii, córki Augusta. Urodzony po śmierci ojca, stąd przydomek "Postumus" czyli "Pogrobowiec". W 12 p.n.e. po śmierci ojca, Marka Agrypy, August adoptował dwóch starszych braci Postumusa: Gajusza Juliusza Cezara i Lucjusza Juliusza Cezara widząc w nich swoich dziedziców^[1]. Przez wzgląd na szacunek do swojego przyjaciela Agrypy, nie adoptował najmłodszego Postumusa, by ten kontynuował ród Agrypów. Jednak po śmierci Lucjusza i Gajusza w 4 roku n.e. cesarz ostatecznie adoptował go ^[2] i odtąd używał imion Postumus Juliusz Cezar Agrypa. Równoległa adopcja Tyberiusza i kwestia kto z nich zostanie następcą ustawiała ich jako wrogów. Adopcja została cofnięta dwa lata później. Niewiele jest współczesnych źródeł o nim, we wszystkich przedstawiany jest jako bardzo brutalny i cieszący się złą sławą. Na przykład Swetoniusz pisze o nim: "tępego i dzikiego umysłu", "z dnia na dzień bardziej obłąkanego" ^[3]. Podobnie Tacyt: "prostaka,..., nierozumnie pyszniącego się swą siłą fizyczną" ^[4]. Prawdopodobnie intrygowała przeciwko niemu żona Augusta Liwia Drusilla chcąc usunąć ostatniego kandydata na cesarza, stojącego na drodze do tronu jej synowi, Tyberiuszowi. Postumus został w 6 n.e. lub 7 n.e. zesłany na wysepkę Planazję w pobliżu Korsyki i uchwałą senatu zastrzeżono, że pod strażą wojskową ma tam być trzymany do końca życia. Siostra Postumusa Julia Młodsza została również mniej więcej w tym czasie skazana na zesłanie, a jej mąż Lucjusz Emiliusz Paulus stracony za udział w spisku przeciw cesarzowi^[5]. Nie udała się też konspiracja Audazjusza i Epikadusa mająca na celu uwolnienie Julii i Postumusa z wysp, na które zostali zesłani^[6]. Tacyt przytacza^[7] pogłoski o tym, żę August złożył sekretną wizytę na Planazji i doszło tam do pogodzenia się z Postumusem i obietnicy odwołania z wygnania. Prawdopodobnie to tylko legenda i August ani nie odwołał Postumasa z wygnania przed swoją śmiercia ani nie wspomniał o nim w swoim testamencie. Tuż po śmierci Augusta Postumus został zabity przez swoją straż przyboczną na rozkaz przyniesiony pismem. Nie jest jasne, czy pismo to pozostawił umierający cesarz, czy w jego imieniu rozkaz wydała Liwia (za wiedzą czy bez wiedzy Tyberiusza, który publicznie wyparł się wydania takiego rozkazu)^[8].

[edytuj] Wywód przodków:

4. Lucius Vipsanius Agrypa
			2. Marek Agryppa
5. NN
						1. Agrypa Postumus
6. Oktawian August
			3. Julia (córka Augusta)
7. Skrybonia

[edytuj] Fikcja literacka

W swojej powieści "Ja, Klaudiusz"^[9] Robert Graves sugeruje, że to pod wpływem Liwii narastała niechęć Agusta do Postumusa. Intryga Liwii polegająca na tym, iż jej wnuczka Liwilla uwiodła Postumusa, oskarżajac go potem o gwałt, czy informacje o tym, że Postumus był jednym z najlepszych przyjaciół późniejszego cesarza Klaudiusza i jako jeden z pierwszych odkrył w nim jego zalety i nie uważał go, jak reszta rodziny, za niedorozwiniętego to tylko fikcja literacka nie potwierdzona w źródłach.

[edytuj] Bibliografia

1. ↑ Roczniki, Rozdział 3. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004. 
2. ↑ Boski August, Rozdział 65. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972. 
3. ↑ Boski August, Rozdział 65. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972. 
4. ↑ Roczniki, Rozdział 3. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004. 
5. ↑ Boski August, Rozdział 19. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972. 
6. ↑ Boski August, Rozdział 19. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972. 
7. ↑ Roczniki, Rozdział 4-7. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004. 
8. ↑ Tyberiusz, Rozdział 22. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972. 
9. ↑ Rozdział XVIII. W: Robert Graves: Ja, Klaudiusz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975.