Żywot Briana

Z Wikipedii

Żywot Briana
plakat filmu
Oryginalny tytuł	Life of Brian/Monty Python's Life of Brian
Gatunek	komedia
Kraj produkcji	Wielka Brytania
Język	angielski
Główne role	John Cleese Graham Chapman Terry Gilliam Eric Idle Terry Jones Michael Palin
Data premiery	17 sierpnia 1979 (świat), 28 maja 2004 (Polska)
Czas trwania	94 min.
Produkcja
Reżyseria	Terry Jones
Scenariusz	John Cleese Graham Chapman Terry Gilliam Eric Idle Terry Jones Michael Palin
Muzyka	Geoffrey Burgon
Zdjęcia	Peter Biziou
Scenografia	Terry Gilliam Roger Christian
Montaż	Julián Doyle
Produkcja	John Goldstone
Dystrybucja	Warner Bros.
Od lat	15
Żywot Briana  na IMDb

Żywot Briana (Life of Brian / Monty Python's Life of Brian) - brytyjski film z 1979 roku w reżyserii Terry'ego Jonesa będący jednym z kilku filmów fabularnych zrealizowanych przez grupę Monty Python.

Jako scenografię Terry Gilliam i Roger Christian wykorzystali opustoszałą scenografię po jednym z wcześniejszych filmów, ulokowaną w Tunezji. Robocze tytuły tego filmu brzmiały: Jezus Chrystus: Żądza chwały, Ewangelia według Św. Briana oraz Brian z Nazaretu.

[edytuj] Obsada

• Graham Chapman – Brian Cohen/Wielgas Kutas/Mędrzec ze Wschodu
• John Cleese – Reg (przywódca Frontu Wyzwolenia Judei)/Centurion/Żydowski urzędnik/Mędrzec ze Wschodu
• Terry Gilliam – Strażnik więzienny
• Eric Idle – Stan (Loretta)/Targujący się Harry/Otto
• Terry Jones – Mandy Cohen (matka Briana)/Colin/Szymon Święty/Pustelnik
• Michael Palin – Poncjusz Piłat/Wielki Nos/Były trędowaty/Mędrzec ze Wschodu
• Carol Cleveland - Pani Gregory
• Kenneth Colley – Jezus
• Neil Innes – Chudy Samarytanin
• Charles McKeown – Fałszywy Prorok/Ślepiec/Chichoczący Strażnik/Stig
• Spike Milligan – Spike
• Sue Jones Davies – Judith

oraz

• George Harrison – Pan Papadopolous (rola niekredytowana)

Żywot Briana jest to komedia będąca jednocześnie paralelą Nowego Testamentu, a dokładniej żywota Jezusa Chrystusa. Odczytać można też go jako satyrę na masowo produkowane filmy o tematyce religijnej. Tytułowy Brian jest synem Żydówki i Rzymianina, urodzony w tym samym czasie co Jezus, czego można się domyślać z początkowych scen filmu, gdy Trzej Królowie docierają z darami do niego, jednakże po złożeniu darów zauważają swój błąd i odbierając w bezceremonialny sposób jego matce prezenty udają się do położonej niedaleko stajenki.

Właściwa fabuła filmu dotyczy problemów dorosłego Briana, który początkowo wraz z matką ma możliwość wysłuchania ośmiu błogosławieństw, zupełnie nie rozumianych przez zgromadzonych przed Jezusem ludzi. W dalszej części filmu przez splot różnych przypadków wiąże się z Narodowym Frontem Wyzwolenia Judei, do którego pragnie się przyłączyć, jednakże wobec nieufności jego nielicznych członków wyznaczona jest mu misja sabotażu polegającego na wypisaniu na murze hasła Rzymianie idźcie do domu. Misja ta zostaje jednak przerwana przez rzymskich legionistów, z których jeden dopatruje się błędów gramatycznych i nakazuje przepisać hasło poprawnie 100 razy. Gdy Brian kończy swą pracę inny patrol zauważa go i zaczyna się niekończący pościg i ukrywanie się głównego bohatera przed prześladowcami.

W trakcie filmu pojawiają się specyficzne dla Monty Pythona dygresje, jak np. przypadkowe znalezienie się Briana w groteskowym statku kosmicznym, który uciekając przed innymi obcymi przelatuje część galaktyki, by rozbić się w miejscu, w którym Brian do niego wskoczył.

W przypadkowy też sposób główny bohater staje się prorokiem, za którym ciągnie się sznur wyznawców, nie dający mu spokoju, nawet wówczas, gdy chce spędzić czas z ukochaną w domu swej matki. Uciekając przed tłumem wielbicieli trafia do dołu, w którym czas na milczeniu spędzał miejscowy pustelnik, powodując jego wrzask i ściągając na siebie uwagę.

Nie chcąc się już w nic wplątywać, wpada w coraz większe tarapaty. W końcu zostaje skazany na ukrzyżowanie. Jedyna osobą, która próbuje się za nim wstawić jest właśnie jego dziewczyna Judith, którą poznał wśród spiskowców z Frontu Wyzwolenia Judei. Podczas gdy Piłat wraz z zaproszonym przyjacielem Kutasem Wielgusem (Biggus Dickus) próbują ustalić, komu należy się amnestia, tłum wykrzykuje różne imiona, naigrawając się z wady wymowy Piłata. W końcu pada imię Brian i okazuje się, że jest to jedyny skazaniec, który rzeczywiście został skazany. Na polecenie Piłata oddział żołnierzy podążą na miejsce, gdzie ustawione są krzyże ze skazańcami, jednak po zapytaniu Który to Brian? główny bohater pogrążony w rozpaczy nie odpowiada, za to odpowiada inny z łotrów. Wynika z tego groteskowa walka o życie, gdy każdy wskazuje na siebie jako na osobę o takim imieniu. Jedna z odpowiedzi brzmi Ja i moja żona. Pod krzyżem Briana pojawiają się różne postacie, zawiedziona na nim matka, dodatkowo mu złorzecząca, Judith wyrażająca dumę z jego postawy, oddział palestyńskich wojowników, którzy pod krzyżem popełniają rytualne samobójstwo. W końcu pojawia się delegacja Frontu z odczytem na jego cześć. Film kończy piosenka Always look on the bright side of life śpiewana przez wszystkich powieszonych na krzyżach.