Ławr Korniłow
Z Wikipedii
Ławr Gieorgijewicz Korniłow, ros. Лавр Гео́ргиевич Корни́лов (ur. 30 sierpnia 1870 w Karkaralińsku, zm. 13 kwietnia 1918 pod Jekaterynodarem ) – rosyjski generał, głównodowodzący wojskami armii rosyjskiej w roku 1917, twórca i pierwszy dowódca Armii Ochotniczej – pierwszej formacji Białej Armii.
Pochodził z rodziny kozackiego chłopa.[1] Po upadku caratu mianowany przez Rząd Tymczasowy najpierw dowódcą piotrogrodzkiego okręgu wojskowego, a następnie głównodowodzącym armii rosyjskiej. Autor ostatniej ofensywy rosyjskiej przeciw państwom centralnym na froncie wołyńskim latem 1917 roku. Ofensywa ta rozpoczęta 1 lipca pod Tarnopolem skończyła się klęską wojsk rosyjskich.
Gdy został mianowany przez Kiereńskiego głównodowodzącym, zażądał wprowadzenia zniesionej po rewolucji lutowej kary śmierci za dezercję z pola bitwy (co stawało się plagą demoralizującą armię rosyjską na froncie). Premier odmówił. Niedługo po odmowie do Kiereńskiego doszedł sfałszowany telegram o próbie zamachu stanu Korniłowa. Premier odebrał mu stanowisko głównodowodzącego. Korniłow przekonany, że Kiereński jest zakładnikiem bolszewików w Piotrogrodzie, wyruszył z korpusem kozackim na stolicę. Gdy okazało się, że Kiereński zgodził się na uzbrojenie bolszewickiej Czerwonej Gwardii i wysłał wojska z Piotrogrodu przeciw korpusowi kozackiemu, jego dowódca (gen. Aleksander Krymow) wstrzymał bez walki marsz, a następnie popełnił samobójstwo. Kiereński odebrał Korniłowowi dowództwo i aresztował go w twierdzy w Bychowie. Dwuznaczne postępowanie Kiereńskiego i jego odwołanie się do bolszewików przeciwko armii spowodowało lawinową utratę poparcia dla Rządu Tymczasowego i w konsekwencji utorowało drogę do przejęcia władzy w Rosji przez bolszewików, w niecałe dwa miesiące od tzw. puczu Korniłowa.
Po przewrocie bolszewickim i zamordowaniu w kwaterze Naczelnego Dowództwa w dniu 3 grudnia 1917 ostatniego dowódcy armii rosyjskiej, gen. Nikołaja Duchonina przez przybyłe komando bolszewickie na czele z Nikołajem Krylenką, Korniłow zbiegł z twierdzy w Bychowie i udał się na Kubań, gdzie rozpoczął organizację wojskowych oddziałów antybolszewickich, znanych później jako Armia Ochotnicza. Zginął w bitwie o Jekaterynodar z wojskami Armii Czerwonej. Po jego śmierci dowództwo nad Armią Ochotniczą objął generał Anton Denikin.
Przypisy
- ↑ Ojciec był chłopem i żołnierzem, matka gospodynią domową p. Richard Pipes "Rewolucja rosyjska" Warszawa 1994, ISBN 83-01-11521-1, s. 351. Por. też odezwa generała Korniłowa z 28 sierpnia 1917 : "Ludu rosyjski:nasz wielki kraj umiera! Zbliża się chwila śmierci! Zmuszony do publicznego zabrania głosu,(...) ja generał Korniłow, syn kozackiego chłopa, oświadczam wam wszystkim,że osobiście nie pragnę niczego prócz zbawienia Wielkiej Rosji. Przysięgam,że przez zwycięstwo nad nieprzyjacielem doprowadzę naród do Zgromadzenia Konstytucyjnego, gdzie będzie mógł zadecydować o własnym losie i wybrać sobie nowy ustrój polityczny." za: Pipes op.cit s.366
