Moshe Sharett
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Moshe Sharett משה שרת |
|
|---|---|
 |
|
| 2e Minister-president van Israël | |
| 7 december 1953 - 2 november 1955 | |
| Voorganger | David Ben-Gurion |
| Opvolger | David Ben-Gurion |
| Partij | Mapai |
| Geboorte | 15 oktober 1894 Kherson, Oekraïne |
| Overlijden | 7 juli 1965 Israël |
| Portaal Politiek | |
Moshe Sharett (ook wel Mosje Sjarett) (משה שרת) (Kherson, 15 oktober 1894 — Jeruzalem, 7 juli 1965) was de tweede premier van Israël.
Sharett werd geboren in Rusland (tegenwoordig Oekraïne) in 1894 als Moshe Shertok. Hij emigreerde in 1908 naar Palestina. Zijn familie behoorde tot de oprichters van de stad Tel-Aviv.
Hij sprak vloeiend Arabisch, wat hem een baan opleverde als werknemer van de net opgerichte vakbond de Histadrut. Tussen 1933 en 1948 leidde hij de onderhandelingen tussen de Zionisten en het Britse mandaatgebied Palestina. Dit leidde uiteindelijk tot oprichting van de staat Israël.
Door zijn ervaring op dit gebied werd Sharett de eerste minister van Buitenlandse Zaken van Israël. Zijn grootste succes was het bestandsakkoord van 1949, waarin de Israëlisch-Arabische oorlog van 1948 officieel ten einde kwam.
Na het pensioen van David Ben-Gurion diende Sharett net geen twee jaar als premier (van 1953 tot 1955). Hij stond te boek als een gematigde leider die de diplomatie met buurlanden voorstond. Hij werd echter al gauw weer van zijn positie verdrongen door Ben-Gurion.
Sharett diende weer als minister van Buitenlandse Zaken (1956) en werd voorzitter van de Jewish Agency tot 1960.
|
