Lidocaïne
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Lidocaïne | ||
 |
||
|
|
||
|
|
||
| Metabolisatie: | Lever (CYP1A2, CYP2D6) | |
| Halfwaardetijd: | 109 minuten | |
| Uitscheiding: | Nieren | |
|
|
||
| Merknamen: | Xylocaine, Xylocard, Xylocaine visqueuse, en combinatiepreparaten zoals emla | |
| Indicaties: | Verdoving | |
| Voorschrift/recept: | Neen | |
| Toediening: | Tablet, siroop, druppels, crème, zalf, capsule | |
|
|
||
| Zwangerschapscat.: | B | |
| Lactatie: | Geen probleem | |
| Rijvaardigheid: | Geen beperkingen | |
| Alcohol: | Geen beperkingen | |
|
|
||
| CAS nummer: | 137-58-6 | |
| ATC code : | C05AD01 | |
| PubChem: | 151886 | |
| DrugBank: | APRD00479 | |
|
|
||
| Formule: | C14H22N2O | |
| Molecuulgewicht: | 234,34 g/mol | |
 Geneeskundeportaal |
||
Lidocaïne is een lokaal anestheticum.
[bewerk] Lidocaïne-HCl
Omdat lidocaïne een base is met een redelijk hoge pKb, bindt men het met zoutzuur (HCl). Dit zorgt er voor dat lidocaïne een neutrale zuurgraad heeft, en dat de ionisatie optimaal is om te functioneren (geïoniseerde lidocaïne kan niet het celmembraan passeren).
[bewerk] Adrenaline
Vaak wordt lidocaïne gemengd met adrenaline, omdat dit product een vasoconstrictie veroorzaakt. Dit wil zeggen dat de kleine bloedvaatjes sluiten en zodoende wordt het depot lidocaïne minder snel afgevoerd door het bloed. Hierdoor blijft lidocaïne langer ter plaatse en zal de verdoving langer werken. Een bijkomend voordeel is dat het anestheticum trager opgenomen wordt en hierdoor minder toxisch is.
[bewerk] Gebruik
Lidocaïne HCl wordt vaak gebruikt bij de tandarts in capsules van 1,8 ml. Heel veel kleine ingrepen zoals vetbulten verwijderen, wondjes hechten of polsbreuken zetten worden onder lokale anesthesie gedaan. Een andere toepassing is door in het geval van slijmbeursontsteking een spuit met corticosteroïden samen met Lidocaïne HCl in of nabij het betreffende gewricht te zetten.
Tevens wordt lidocaïne in de kliniek toegepast als anti-aritmicum van klasse IB volgens de Vaughan-Williams classificatie bij de acute fase van hartinfarcten door de duur van de actiepotentiaal van myocardcellen te verlengen.
